H υποχρεωτικ​ή αναδιάρθρω​ση . θα φέρει την καταστροφή​

11:32 23/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Παντού λέγεται και γράφεται ότι ο εθελοντικός ή μη χαρακτήρας της ελληνικής αναδιάρθρωσης είναι κρίσιμης σημασίας για τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Πρόκειται για μια θέση της Ευρωζώνης αλλά και για μια θέση του Διεθνούς Ινστιτούτου Χρηματοοικονομικής που εκπροσωπεί τους πιστωτές. Είναι όμως πράγματι έτσι; Ή μήπως αυτό αποτελεί ένα επιχείρημα πρωτίστως προς χρήση στο παζάρι πιέσεων και αντιπιέσεων μεταξύ όλων......
των εμπλεκομένων μερών στην αναδιάρθρωση

του ελληνικού χρέους;

Αυτό που είναι γνωστό είναι πως το χρονοδιάγραμμα για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πιέζει. Η ελληνική κυβέρνηση και οι εκπρόσωποι των πιστωτών διεξάγουν συνομιλίες υπό την πίεση της αποπληρωμής ελληνικού ομολόγου ύψους 14.5 δις ευρώ που λήγει στις 20 Μαρτίου. Ως τότε θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί όλες οι πολύπλοκες νομικές διαδικασίες που απαιτούνται ώστε να έχουν το χρόνο οι ομολογιούχοι να προσυπογράψουν τη συμφωνία ανταλλαγής, να δώσουν τους παλαιούς τους τίτλους και να πάρουν τους νέους. Αν η συμφωνία δεν επιτευχθεί εγκαίρως, υποστηρίζει το IIF που διαπραγματεύεται για λογαριασμό των πιστωτών, μπορεί η εθελοντική αναδιάρθρωση θα αποδειχτεί αδύνατη. Η κατάληξη θα είναι η οικτρή χρεοκοπία της Ελλάδας επί ομολογιακού χρέους 200 δις ευρώ και η μόλυνση της Ευρωζώνης…. Όλα αυτά θα επιδεινωθούν από την ενεργοποίηση των ασφαλιστικών συμβολαίων του ελληνικού χρέους, τα γνωστά μας CDS… Και κανείς βέβαια δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα αντιδράσουν σε όλα αυτά οι χρηματοπιστωτικές αγορές…

Υπάρχει ωστόσο μια σημαντική μερίδα αναλυτών που αντιμετωπίζει με μεγάλο σκεπτικισμό τη θέση ότι θα υπάρξει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε μια εθελοντική ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων που θα γίνει υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου και σε μια ανταλλαγή που θα επιβληθεί στους πιστωτές χωρίς τη συναίνεσή τους. Ο Άνταμ Λέρικ, για παράδειγμα, ένας Αμερικανός αναλυτής ειδικός στις αναδιαρθρώσεις δημόσιου χρέους, θεωρεί ότι οι προοπτικές για μια αληθινή εθελοντική ανταλλαγή χάθηκαν πριν κάποιους μήνες. Κατά τον Λέρικ, οι ομολογιούχοι προσπαθούν να θέσουν τη συζήτηση στη βάση της αντιδιαστολής ‘ανάμεσα σε μια εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων έναντι ενός άτακτου χρεοστασίου’ προκειμένου να φοβίσουν τους επίσημους πιστωτές, διότι έτσι τους συμφέρει να κάνουν. Αλλά όλα αυτά δεν ισχύουν, κατά τον ίδιο, από τη στιγμή που και μια υποχρεωτική αναδιάρθρωση μπορεί κάλλιστα να είναι πλήρως ελεγχόμενη.

Ποια θα είναι λοιπόν η διαφορά ανάμεσα σε μια ενδεχόμενη ανταλλαγή του ελληνικού χρέους, που θα πραγματοποιηθεί υπό την ευλογία του Ινστιτούτου και θα περιγραφεί ως ‘εθελοντική’ και σε μια ανταλλαγή που θα πραγματοποιηθεί εκτός της αιγίδας του Ινστιτούτου και θα περιγραφεί ως ‘μη εθελοντική’;

Η απάντηση εξαρτάται από το πόσοι πιστωτές θα αλλάξουν τις αποφάσεις τους εξαιτίας της στήριξης της ελληνικής αναδιάρθρωσης από το IIF. Είναι σαφές ότι ένα μεγάλο μέρος των πιστωτών που κατέχουν τα 200 δις ευρώ του ελληνικού ομολογιακού χρέους επηρεάζεται από τη συναίνεση του Ινστ