KKE:ΓΙΑ ΤΑ 66 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ (9 ΜΑΗ 1945)

21:00 8/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ τιμάμε τα 66 χρόνια από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την ιστορική μέρα που η κόκκινη σημαία υψώθηκε στο Ράιχσταγκ. Τιμάμε τους νεκρούς, τους βασανισμένους και τραυματίες, τα Κομμουνιστικά Κόμματα όπου Γης, τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιφασιστικά κινήματα στις καπιταλιστικές χώρες. Τιμάμε το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ

και τις άλλες ΕΑΜικές οργανώσεις, που καθοδηγητική τους δύναμη, οργανωτής και...
κύριος αιμοδότης στην πάλη τους υπήρξε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Στη μεγάλη νίκη των λαών, κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού «Άξονα» Γερμανίας – Ιαπωνίας – Ιταλίας και των συμμάχων τους, ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης υπήρξε καθοριστικός. Περισσότερα από 20 εκατομμύρια ήταν οι νεκροί της. Πλησίασαν τα 30 εκατομμύρια οι ανθρώπινες θυσίες της, μαζί με τους ανάπηρους και τους τραυματισμένους.

Γράφτηκαν αθάνατες οι εποποιίες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ, στο Κούρσκ, στο Λένινγκράντ, σε όλα τα πεδία των μαχών μέσα στη Σοβιετική Ένωση και σε σειρά χωρών της καπιταλιστικής Ευρώπης.

Η σωτηρία της Σοβιετικής Ένωσης και ο καθοριστικός ρόλος της στη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού θα ήταν αδύνατα, σε συνθήκες μάλιστα που οι «σύμμαχοι» είχαν στόχο να αξιοποιηθεί η ναζιστική Γερμανία εναντίον της. Έγιναν δυνατά γιατί η Σοβιετική Ένωση διένυσε σε μόλις 20 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση μια τεράστια απόσταση στο δρόμο της συνειδητά σχεδιασμένης κοινωνικοοικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης (1989-1991) στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ξεκίνησε διεθνώς μια πιο συντονισμένη παγκόσμια επιχείρηση αναθεώρησης της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το λεγόμενο «ξαναγράψιμο». Όμως η αντικειμενική πραγματικότητα είναι αδυσώπητη.

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο πρώτος, ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το μοίρασμα των αγορών, στις συνθήκες δύο μεγάλων οικονομικών κρίσεων του καπιταλισμού, που βάθυναν τη ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και κατέστησαν και πάλι τη Γερμανία δύναμη κρούσης του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Τα ιμπεριαλιστικά «κέντρα» συγκαλύπτουν ότι οι άδικοι πόλεμοι ξεπηδούν από τη φλέβα του καπιταλιστικού συστήματος. Γίνονται, επειδή υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για το μοίρασμα των αγορών, που αντικειμενικά αποτελούν τη χειρότερη μορφή καταστροφής των παραγωγικών δυνάμεων.

Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων, που ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και γενικότερα τα εθνικοσοσιαλιστικά κόμματα εξέφρασαν. Η μεγάλη οικονομική και στρατιωτική ισχύς της Γερμανίας αποκτήθηκε χάρη και στη μεγάλη βοήθεια που της έδωσαν οι νικήτριες καπιταλιστικές δυνάμεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό να τη στρέψουν κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το «Σύμφωνο του Μονάχου» (29 Σεπτεμβ