«Mας κόψανε στα δυό»....γατί;...

09:16 13/11/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Ανάμεσα στο τότε και το σήμερα παρεμβάλλεται μία απέραντη έρημος...

Τότε, οι καραβοκύρηδες που σπάγανε τους αποκλεισμούς και γέμιζαν τις στέρνες τους με τάλιρα. Οι πραματευτάδες που όργωναν από την Βιέννα μέχρι την Βαβυλώνα,, από τα ρουμάνια του Αίμου μέχρι τα βράχια του Ταινάρου. Ήτανε οι έμποροι, οι άνθρωποι άρχοντες του χθες. Ήτανε μεγάλοι, ισχυροί. Ήτανε ελεύθεροι.Είχανε στόλους, λογιστήρια, γραμματικούς, μπιστικούς, αγωγιάτες, ναυτόπουλα, ήτανε πρίγκιπες, δάνειζαν τους βασιλείς, δίνανε το χρήμα τους απλόχερα στους αγώνες της φυλής τους. Χρηματοδοτούσανε επαναστάσεις, εξεγέρσεις.

Ταύτιζαν την ύπαρξη τους με το Γένος. Με ανιδιοτέλεια και.......
πάθος, ψυχρή και στυγνή λογική δύναμη διεκδικούσαν.
Σήμερα δεχόμαστε «επιχορηγήσεις» όπως λένε στην επίσημη γλώσσα. Και είναι οι τράπεζες, οι μεγάλες «διεθνείς», εκείνες που δανειοδοτούν τη χώρα. Με τους έμπορους, τους καραβοκύρηδες, τους βιομηχάνους, τους ηγέτες της πολιτικής μας παίζουν απόκαιρό ήδη, όπως η γάτα με το ποντίκι. Αλλά ήδη πλησιάζει η σκιά που θα τους κτυπήσει μια μέρα.
Η σκιά επεκτείνεται στα εργοστάσια τους, στα καράβια τους , στα χωράφια τους, σταμαγαζιά τους, στις επιχειρήσεις τους, απειλή την ίδια μας την ύπαρξη, όπως οι γιγαντιαίες σκιές της νύχτας.
Ήδη έχουν εγκατασταθεί στη χώρα μας οι αόρατες αποικίες των «αυθεντών». Αγοράζουν τις πλειοψηφίες, συνάπτουν δάνεια με τις τράπεζες, Πλημμυρίζουν την αγορά με μάρκες, νοικιάζουν τις ευρεσιτεχνίες τους, παρέχουν τους «τεχνικούς» τους. Οι σύγχρονοι κατακτητές δεν περνάνε τα σύνορα μας με τα φοβερά τους φουσάτα, δεν είναι σπαθάρηδες της μοίρας, οι ιππότες των επικών ξολοθρεμών του άλλοτε, δεν οδηγούν άρματα μάχης, τα αεροπλάνα τους δεν σκιάζουν τον ήλιο, οι βόμβες δεν πέφτουν βροχή, στα χέρια τους δεν κρατάνε παράξενα όπλα. Είναι καλοντυμένοι, κομψοί χαμογελούν με τα κάτασπρα δόντια τους. Τα καλομανικιουρισμένα δάχτυλά τους δεν πατάνε σκανδάλες όπλων, άλλα παίζουν στα πληκτρολόγια των υπολογιστών τους και ξερνάνε τρόμο, σπίλωση, διασυρμό, συκοφαντία. Λοιδορούν και χλευάζουν, επιστρατεύοντας δολοφονικά στερεότυπα και χιλιοειπωμένα κλισέ, τους λίγους που τολμάνε να αντισταθούν να αμφισβητήσουν.
Ισοπεδώνουν κάθε αίσθηση ποιότητας, τροποποιώντας τον Έλληνα υπαρκτό άνθρωπο σε αμνήμονα γλεντοκόπο, αδιάφορο ουδέτερο πολτό, ανίκανο να οραματιστεί όχι μόνο τη σωτηρία αλλά και την προκοπή του.
Οργανώνουν έξω θεσμικά κέντρα «προτάσεων πολιτικής» για να χειραγωγηθεί κατάλληλα και καλύτερα η κοινή γνώμη για να περάσουν πιο εύκολα οι γραμμές του νεοταξίτικου προοδευτικού «νομοτελειακού πεπρωμένου» ή manifest destiny αν προτιμάτε.
Επεξεργάζονται την έννοια του πολίτη ώστε να πάψει να είναι πολιτικό υποκείμενο, αλλά ένα χωρίς ιστορική μνήμη καταναλωτικό αντικείμενο με ανάγκες ενστικτωδών απαιτήσεων αυτοσυντήρησης και ηδονής. Όλα αυτά επιτρέπονται, έτσι δεν είναι;
Πολεμήσαμε, αγωνισθήκαμε βασανισθήκαμε, «μας κόψανε στα δυό», για να είναι ο κόσμος ελεύθερος, ατέλειωτα ελεύθερός... Και σιγά-σιγά αυ