Matala, Crete, Greece, the 60's Facebook!!! Τον Ιούνιο 2011 η συνάντηση νέων της δεκαετίας του 60!!!

17:46 7/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Είχαμε υποχρέωση να επιστρέψουμε στα Μάταλα του ‘60
“Τα Μάταλα του τότε ήταν σαν το σημερινό... Facebook χωρίς όμως την αποξένωση”
Ο Γερμανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και παλιός χίπις Arn Strohmeyer, που είχε την ιδέα για τη νέα συνάντηση, μιλά στην “Π”
Όλοι οι νέοι ζούσαν στον «πυρετό των Ματάλων». Ήταν μια τέτοια κατάσταση. Ένα σημείο παγκόσμιας συνάντησης που δεν...
μπορούσες να μην πας

Οι νέοι της δεκαετίας του ‘60, απ’ όσο θυμάμαι

τους ανθρώπους της γενιάς μου, αντιλαμβάνονταν την επίσκεψη στα Μάταλα σαν ιερό καθήκον και υποχρέωσή τους

Παρά τα 68 του χρόνια, παραμένει έφηβος με μακρύ σχετικά μαλλί και χρυσά στρογγυλά γυαλιά. Τα χρόνια δεν έχουν «λυγίσει» την ψυχή, ενώ η αγάπη του για τη ζωή αναβιώνει καθημερινά τις αναμνήσεις της εφηβείας.

Ο λόγος για τον Γερμανό δημοσιογράφο και συγγραφέα Arn Strohmeyer, που μετά από τέσσερις δεκαετίες επιστρέφει στον τόπο που βίωσε τις καλύτερες στιγμές της ζωής του…τα Μάταλα.

Ο κ. Strohmeyer, επέστρεψε ξανά με την ελπίδα να κάνει μια συνάντηση νέων του τότε και να παρουσιάσει ένα λεύκωμα με ιστορίες από πρώην χίπις. Η ιδέα του όμως αυτή έγινε κίνημα παγκόσμιο ξανά και μέχρι σήμερα περίπου 200.000 άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο το έχουν αγκαλιάσει. Χιλιάδες μάλιστα από αυτούς έρχονται τον Ιούνιο στην Κρήτη και τα Μάταλα, σε μια παγκόσμια συνάντηση.

Δυο μήνες πριν, ο κ. Strohmeyer, με αφορμή την επίσκεψη του στην Κρήτη και τις διαδικαστικές συναντήσεις του στο δήμο Φαιστού, που θα αναλάβει τη διεξαγωγή του event, μιλά για τη ζωή στα Μάταλα το ’60, για τις εμπειρίες του, αλλά και για τους χίπις.

Ερ.: Πώς πήρατε την απόφαση να έρθετε στα Μάταλα;

Απ.: «Πρώτη φορά ήρθα στα Μάταλα το 1967, επειδή στην εποχή μου τα Μάταλα ήταν διάσημα παγκόσμια, αλλά και φυσικά στη Γερμανία. Οι νέοι της δεκαετίας του ΄60, απ’ όσο θυμάμαι τους ανθρώπους της γενιάς μου, αντιλαμβάνονταν την επίσκεψη στα Μάταλα ως ιερό καθήκον και υποχρέωση τους. Όλοι οι φοιτητές στο Πανεπιστήμιο μιλούσαν για τα Μάταλα, όλοι ήθελαν να έρθουν και να επισκεφθούν αυτό τον τόπο».

Ερ.: Ήταν εύκολο το 1967 να φύγετε από τη Γερμανία και να φθάσετε ως την Κρήτη και τα Μάταλα;

Απ.: «Το θεωρούσα πάρα πολύ εύκολο, γιατί είχαμε δύο μήνες διακοπές από το Πανεπιστήμιο που μπορούσα να το εκμεταλλευτώ. Όμως δεν αποφάσισα να έρθω μόνος. Πήρα μαζί έναν φίλο και ξεκινήσαμε από τη Γερμανία κάνοντας auto stop. Από τη Γερμανία φτάσαμε στη Βιέννη, όπου δυσκολευτήκαμε να βρούμε άλλο μέσο μεταφοράς και μείναμε εκεί τρεις μέρες. Στη συνέχεια όμως καταφέραμε να φτάσουμε στην Αθήνα μέσω Γιουκοσλαβίας κι από την Αθήνα πήραμε το καράβι για Ηράκλειο. Μετά, πάλι με auto stop φτάσαμε ως τα Μάταλα.

Μπορεί για τα σημερινά δεδομένα όλο αυτό να ακούγεται τρελό, αλλά νομίζω πως πρέπει να κατανοήσετε τον παλμό. Όλοι οι νέοι ζούσαν στον «πυρετό των Ματάλων». Ήταν μια τέτοια κατάσταση. Ένα σημείο παγκόσμιας συνάντησης που δεν μπορούσες να μη