Project 1821

21:02 27/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν, άρχισε να προβάλλεται η σειρά “1821” του ΣΚΑΪ, για να ανατρέψει -όπως έλεγε- τους μύθους της παιδείας για την Ιστορία του Ελληνικού Κράτους και για να δώσει προοπτική στο εθνικό μέλλον, μέσα από την αναπροσαρμογή του παρελθόντος. Την τελευταία δεν την ομολογούσε, παρότι, αντιφατικά, την.......
παρουσίαζε ως “διαλεύκανση του παρόντος”.

Ξεκινά σήμερα, μια ερευνητική εργασία: το “Project 1821” που με αφορμή την εκδοχή του ΣΚΑΪ θέτει προς επανεξέταση ιστορικές εκδοχές παλιές και νέες, δεξιές και αριστερές, εθνικές και διεθνιστικές, με στόχο να βγάλουμε -όσο

μπορέσουμε- άκρη σε βασικά σημεία όπως: Ήταν “τοπικά συμφέροντα” οι εσωτερικές συγκρούσεις του 1821; Ήταν τα ράσα και οι φουστανέλες τα εμπόδια για την κοινωνική πρόοδο και την δικαιοσύνη; Ήταν αγαθές οι προθέσεις των “φιλελλήνων”; Τελικά, σήμερα πού βρισκόμαστε; “όλοι μαζί τα φάγαμε;”, “όλοι μαζί φτιάξαμε το άρθρο 86;”, “είναι η Ελλάδα ο παρασιτικός τεμπέλης της Ευρώπης;”.

Γρήγορες απαντήσεις, απαντήσεις κλισέ σε τέτοια θέματα, δεν βοηθούν, άλλωστε, αν το θέμα “ίδρυση του Ελληνικού κράτους” ήταν ξεκάθαρο, δεν θα βρισκόμασταν για άλλη μια φορά στο ίδιο σημείο: να “εκλιπαρούμε” για ένα “Ναυαρίνο”. Μερικές εύλογες απορίες: Γιατί ο ΣΚΑΪ θέλοντας να μιλήσει για το “εθνικό” αύριο, μίλησε για το 1821; Μήπως η περίφημη “αυτογνωσία” μας, ήταν μια απλή μεταφορά του ενοχικού συνδρόμου των Ελλήνων από τον -μέχρι χτες- “σωβινισμό” στον “ευρω-παρασιτισμό”; Μήπως πρέπει να χρεωθεί στην ελληνική “φουστανελο-ανυπακοή” και μια διάλυση του ευρώ, μια αναπροσαρμογή της Ευρώπης; Γιατί εμφανίζει τέτοια επιμονή ο πανεπιστημιακός ΣΚΑΪ, να μας “σώσει” καλά και ντε από κάποιους “απολίτιστους” εσωτερικούς εχθρούς; Γιατί τόση μανία στην προβολή του ψευτοδιλήμματος “μένουμε στο κλαμπ των πολιτισμένων ή καταστρεφόμαστε;” Γιατί τόση λατρεία στα δάνεια; Γιατί τόση αγάπη προς τα ευρύτερα πολιτικά σχήματα; Γιατί το “έθνος” μπορεί να είναι κοινό για όλο τον κόσμο, αρκεί να ορίζεται από τους “ανεξάρτητους”, διεθνείς οργανισμούς; Πώς δικαιολογείται η μονότονη, χονδροειδής επιλεκτικότητα προς τον ελληνικό πολιτισμό; Γιατί όλα αυτά πρέπει να τα ξαναδούμε σήμερα;

Το να έχει κάποιος μια πολιτική άποψη είναι απόλυτα λογικό και σεβαστό. Το να χρησιμοποιεί όμως την Ιστορία για να την επιβάλλει; Το να ισχυρίζεται ότι η ιστορία αποδεικνύεται όπως το πυθαγόρειο θεώρημα; Το να ισχυρίζεται ότι σε βγάζει από τον “μεσαίωνα” αυτός που επαγγέλλεται το νέο “αλάθητο”, την εθνική “auctoritas”, την “επιστημονική αλήθεια”; Το να κρύβει τις δικές του “αθωώσεις και καταδίκες” κάτω από “επιστημονικό” μανδύα; Το να ισχυρίζεται ότι “ανοίγει το διάλογο”, αυτός που υιοθετεί επιλεκτικά ακόμα και τον Βολταίρο; Το να υποβαθμίζει το πανεπιστήμιο με την αναγωγή του σε βραχίονα της πολιτικής; Το να αυτοαναιρείται συνεχώς…, δείχνει κάτι;

Δεν ασχολούμαστε λοιπόν με τον ΣΚΑΪ, αλλά, δια του ΣΚΑΪ που, κακά τα ψέματα, μας βοήθησε να εξετάσουμε, μας παρακίνησε να ερευνήσουμε. Εξάλλου, σε μ