To μνημόνιο 2

14:46 14/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Νίκου Κοτζιά

O Υπουργός Οικονομικών κ.Γ.Παπακωνσταντίνου δήλωνε στις 16.3.2011 (τρεις μήνες πριν) ότι «δεν θα υπάρξει δεύτερη μνημόνιο». Την ίδια ημέρα ο Πρωθυπουργός διαβεβαίωνε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με τους βουλευτές όρθιους να τον επευφημούν, ότι «δεν θα υπάρξουν καινούργια, επιπλέον, μέτρα». Ευτυχώς, οι άνθρωποι της καθημερινότητας, με την πείρα τους κατανόησαν ότι τους κοροϊδεύουν. Για αυτό αποφάσισαν να....
σηκωθούν από την «πολυθρόνα» και να βγουν στις πλατείες. Γεγονός που αναγκάζει την

κυβέρνηση και τον ξένο παράγοντα να αρχίζουν να ελίσσονται, έστω και στα λόγια. Να τροποποιούν «ακραίες γωνίες» και να δείχνουν πιο συμβιβαστικό πρόσωπο απέναντι στους θυμωμένους πολίτες.

Ο «μονόδρομος» είναι σύνθεση άδικων επιλογών
Η κυβέρνηση ως εκπρόσωπος του «Κόμματος του Μνημονίου και της Πλεονεξίας», επί ένα χρόνο υποστηρίζει ότι οι επιλογές της είναι μονόδρομος. Πρόσφατα, η ίδια αναίρεσε, έστω και άθελά της, το περί μονόδρομου επιχείρημα. Δήλωσε, «ανοικτή» σε διαφορετικές προτάσεις από την αντιπολίτευση. Όμως, πώς μπορεί να είναι μια πολιτική μονόδρομος, όταν η ίδια η κυβέρνηση δηλώνει ότι μπορεί να τον αλλάξει; Εν πάση περιπτώσει, εγώ δεν θέλω να αμφισβητήσω ότι η κυβέρνηση πιστεύει πράγματι ότι οι επιλογές της είναι μονόδρομος. Πολλοί άλλοι, όμως, ανάμεσά στους οποίους και εγώ, πιστεύουμε ότι υπάρχουν πιο ορθές και κοινωνικά δίκαιες εναλλακτικές λύσεις από εκείνες που υλοποιεί η κυβέρνηση με την Τρόικα. Θα μου πείτε γνώμη μας. Ορθά. Μόνο που όταν υπάρχουν διαφορετικές γνώμες και προτάσεις λύσης ενός προβλήματος, τότε οι δρόμοι είναι πολλοί για την κοινωνία, ακόμα και αν ο καθένας χωριστά πιστεύει ότι ο δικός του δρόμος είναι ο μονόδρομος.Η κυβέρνηση με «μονόδρομο» εννοεί ότι από την οπτική των τραπεζιτών και των ξένων κέντρων λήψης απόφασης, δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά εκείνος στον οποίο συμπίπτει εκείνη, η Τρόικα, η διαπλοκή και οι τραπεζίτες. Ότι ο μοναδικός δρόμος για να πορευτεί η χώρα είναι εκείνος που κόβει τους μισθούς, τις συντάξεις, την αγοραστική δύναμη της κοινωνίας. Που αυξάνει τις απολύσεις και την ανεργία. Που υποσκάπτει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Με βάση αυτή την αντίληψη συμφώνησε το Υπουργικό Συμβούλιο το Μνημόνιο 1, και προωθεί τώρα το Μνημόνιο 2.Ο «μονόδρομος» ως «ο μόνος και αναγκαίος δρόμος» αποτελεί και το θεμέλιο στο όνομα του οποίου η κυβέρνηση οδηγείται στον αυταρχισμό και στην ύβρη σε βάρος όσων της ασκούν κριτική. Ουσιαστικά η Κυβέρνηση των Μνημονίων επιθυμεί να πειθαρχήσει τους εργαζόμενους στον επερχόμενο νέο Μεσαίωνα. Η κυβέρνηση επιλέγει πολιτική με βάση τα συμφέροντα που στηρίζει και από τα οποία υποστηρίζεται. Στη βάση αυτής της επιλογής ορίζει και τον εχθρό της. Ανάλογα, σε πολιτικό πεδίο, η κυβέρνηση καταβάλλει την προσπάθεια να αναχθεί σε εχθρό της χώρας η αριστερά και όχι η παραοικονομία, το μαύρο χρήμα, το άνομο κέρδος και η υπερεκμετάλλευση. Ενώ η ακροδεξιά ότι και αν κάνει δεν ενοχλεί «τα ραντάρ» των υπογείων της.Δεν είναι τυχαίο ότι ουσιαστικά