«Αυταπατώμαι» άρα…υπάρχω!..

Tου καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου

Κάποιοι ίσως θυμούνται την τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο «Επικοινωνώ άρα…Υπάρχω» που έκανα στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 κάθε Σάββατο βράδυ στην ΕΤ-3. Εκείνο τον τίτλο μετέφερα στο γνωστό βιβλίο μου «Επικοινωνώ άρα…Υπάρχω--- Ηγεσία, Επικοινωνία και Δημόσιες Σχέσεις» και σήμερα μετά την ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ του προϋπολογισμού του 2012 με 258 ΝΑΙ αποφάσισα να αντικαταστήσω στο σημερινό μου κείμενο το ρήμα «Επικοινωνώ» με το…»Αυταπατώμαι…»
Ζητώ, λοιπό προκαταβολικά συγνώμη, αλλά θα τοποθετηθώ με μια ικανή δόση χιούμορ ακριβώς επειδή η πραγματικότητα το απαιτεί.
Σίγουρα το δράμα που εξελίσσεται στα οικονομικά δεδομένα της Ευρωζώνης, αρχής γενομένης από την Ελλάδα μας που εκπροσωπεί το 2% στο Ευρωπαϊκό ΑΕΠ, δεν μπορεί να θεωρηθεί κεραυνός εν αιθρία!..

Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσαμε τόσο γρήγορα, δεν είμαστε χρυσόψαρα, την ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ έλλειψη επιχειρηματικής ηθικής και δεοντολογίας που κατέστρεψαν σε μια βραδιά γίγαντες Αμερικής και Ευρώπης όπως Lehman Brothers, Enron, AIG, FORTIS-ABN-AMRO, ROYALBANKSCOTLAND, Parmalat και αλλά λιγότερο γνωστά τραπεζικά ιδρύματα…

Εκείνα τα γεγονότα σηματοδότησαν, όπως φαίνεται, την αρχή μιας νέας περιπέτειας στον κόσμο των χρηματαγορών και όχι απλά και μόνο τον οδυνηρό επίλογο μιας κακόγουστης χίμαιρας που είχε αποδοθεί, στην άγνωστη για την κοινή γνώμη πρακτική της «δημιουργικής λογιστικής.»

Αν μας έλεγαν οι κάθε λογής γκουρού του μάνατζμεντ ότι στην επίμαχη τέλεση του μυστηρίου του γάμου η σύζευξη χαρακτηριζόταν από το μοιραίο πάντρεμα της απληστίας που λίγο πολύ διακατέχει κάθε εαυτόν σεβόμενο παίκτη των απανταχού της γης χρηματιστηριακών αγορών με την διεγερμένη σε επίπεδα κρεσέντο τάση της αυταπάτης με στόχο τον ποθητό πλουτισμό τότε θα έπρεπε οι έγκριτοι οικονομικοί συντάκτες και δημοσιογράφοι που είχαν χαιρετίσει και είχαν κοινοποιήσει σε παγκόσμια κλίμακα το γεγονός να μας είχαν ανακοινώσει ταυτόχρονα ότι ΚΟΥΜΠΑΡΟΣ ήταν τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη των μεγάλων διεθνών τραπεζικών οργανισμών και «ιερείς» οι κατέχοντες τους θώκους της εξουσίας πολιτικοί ηγέτες (‘όπως ο τότε Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ κ Τσένι), τότε, πιστέψτε με, θα παραδεχόμουν ότι «ο αρραβώνας της διαπλοκής της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και των ΜΜΕ, επιτέλους, ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ με…ΓΑΜΟ, αλλά ποιος θα πληρώσει τον…βαρκάρη: »

Είναι γεγονός ότι στη προπολεμική περίοδο μετά το κραχ είχαμε κάπως ηρεμήσει αλλά τώρα τελευταία, παρά τον μαύρο Οκτώβρη της δεκαετίας του 1980, ολάκερη η υπόθεση των χρηματαγορών λειτούργησε με τρόπο ψυχοδυναμικά παράλληλο με το θέμα του ΣΕΞ, και βγαίνοντας από τα ψυχοκοινωνικά χρονοντούλαπα ήρθε στο προσκήνιο της τηλεοπτικής μας επικαιρότητας.

Πράξεις που μέχρι χθες ήταν ΤΑΜΠΟΥ και άτομα που γίνονταν αντικείμενα χλευασμού από καθηγητές σχολών διοίκησης επιχειρήσεων, οικονομικών και νομικών επιστημών προέκυψαν ως «σωτήρες» κάθε φορά που χρειαζόταν βάναυση κακοποίηση, σε συμβολικό επίπεδο, όχι μόνο προσώπων αλλά και θεσμών
Keywords
Τυχαία Θέματα