Αυτή η Ελλάδα πολέμησε με τέσσερις στρατούς

23:56 29/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Όταν ήμουν παιδί είχα βρει μια φωτογραφία ταυτότητας του παππού Ευάγγελου. Ήταν ντυμένος με τη στολή του στρατιώτη και το δίκοχο. Δεν τον γνώρισα ποτέ γιατί έχει πεθάνει από το 1948, αλλά από την ιστορία του κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι Ρωμιός. Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας και πατριώτης.

Ο Ευάγγελος είχε γεννηθεί το 1908 στην Κωνσταντινούπολη. Σε ηλικία 11 χρονών έφυγε με την....
οικογένειά του

αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στη μητέρα πατρίδα, αφιλόξενη και σκληρή. Την αγάπησε κι έκανε προκοπή σε μια γειτονιά του Πειραιά που εκείνη την εποχή είχε περιβόλια, λίγα αρχοντικά και πεύκα.

Το 1940 πήγε στο μέτωπο να πολεμήσει και διέθεσε δύο λεωφορεία που είχε για τη μεταφορά των στρατιωτών. Συμμετείχε στην εποποιΐα του 1940 – 1941. Ήταν μεταξύ των απελευθερωτών της Βορείου Ηπείρου. Βοήθησε στην απόκρουση των τμημάτων που εισέβαλαν στη χώρα από τη Βουλγαρία κατά την εαρινή επίθεση των Ναζί την άνοιξη του 1941.

Ύστερα από ενάμισι χρόνο πολέμου γύρισε με τα πόδια στον Πειραιά. Λίγο πριν πεθάνει τον Δεκέμβριο του 1948 άφησε έξι γυναίκες πίσω του. Έλεγε στη γυναίκα του, τη Μάρω: «Να προσέχεις τα κορίτσια. Αυτές είναι η ζωή που χάσαμε… Είναι η Ελλάδα που ονειρευτήκαμε εμείς».

Κάπως έτσι σχηματίσθηκε στο μυαλό μου πώς πρέπει να είναι ένας Έλληνας. Να είναι αγωνιστής. Να είναι αγέρωχος. Να είναι περήφανος ακόμα και στις χειρότερες κακουχίες, ακόμα και στη μεγαλύτερη φτώχεια. Η αλήθεια είναι ότι οι γενιές που ακολούθησαν με κορυφαία αυτή τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου» δεν έχει καμμιά σχέση μ’ αυτούς τους Έλληνες.

Και για να μην παρεξηγηθώ, ο Έλληνας (με τη σημασία της λέξης κι όχι τον οποιοδήποτε άλλο προσδιορισμό που θυμίζει ρατσιστική ετικέτα) μοιάζει λίγο στον Ελύτη, στον Σικελιανό, στον Σεφέρη, στον Χατζηδάκι, στον Μίκη Θεοδωράκη. Έλληνας και πατριώτης ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς και κρίνεται θετικά εκ του αποτελέσματος. Έλληνας και πατριώτης ήταν ο Νίκος Μπελογιάννης που θυσιάστηκε άδικα για το ιδανικό της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Τι να δούμε σήμερα

Πέρα από τα κομματικά και ιδεολογικά χαρακώματα πρέπει να δούμε σε επετείους όπως είναι η σημερινή ποιες είναι οι δικές μας υποχρεώσεις για την πατρίδα μας. Πώς πρέπει να αλλάξουμε εμείς πρώτα τη σκέψη μας και τις πρακτικές μας ώστε να αναγκάσουμε και τους πολιτικούς να προσαρμοστούν ή να αποσυρθούν.

Στην πρώτη περίπτωση θα μιλάμε για ένα ημίμετρο. Στη δεύτερη περίπτωση, η οποία θα έρθει νομοτελειακά και με την αλλαγή μιας ολόκληρης γενιάς, θα δώσει το στίγμα μιας νέας εποχής, ενός νέου πατριωτικού οράματος για την Ελλάδα που θέλουμε.

Η Ελλάδα του 1940 ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ αυτήν που είναι σήμερα όσον αφορά στις παραγωγικές δομές και την προπαρασκευή. Μπορεί ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ και ο τότε δικτάτορας (και για πολλούς διορισμένος πρωθυπουργός) Ιωάννης Μεταξάς να φάνταζαν σκληροί και απρόσιτοι ηγέτες, ο δεύτερος ωστόσο γνώριζε πολύ κ