Αν δεν σωθεί ο Ελληνισμός, δεν ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΩΘΩ! Για να σωθείς πρέπει να το αξίζεις κιόλας.

01:21 24/9/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Εχετε αναρωτηθεί, γιατί θα έπρεπε να σωθούμε; Γιατι αξίζει να σωθεί η Ελλάδα;

Τα τζιπ, τα αρχαία, τα σπίτια, οι πισίνες;

Τον ωχαδερφισμό μας, τον αλληλοσπαραγμό, την ακαταστασία μας;

Ολα τα παραπάνω θα συνεχίσουν να υπάρχουν κι όταν θα μας έχουν αντικαταστήσει με τους....
Παπανδρέλληνες.

Μήπως αυτά, δεν αξίζουν τόσο, ώστε να υπάρχει λόγος για να αναχαιτίσουμε το Ιστορικό μας τέλος;

Ο πάσχων από οξεία χρόνια λογοδιάρροια Υπουργός Οικονομικών είπε :

«Το δράμα

της χώρας είναι ότι δεν μπορεί να βρεθεί λύση ούτε δημοκρατικά ούτε μέσα από τις εκλογές, η οποία να είναι αξιόπιστη». Και για να το δικαιολογήσει αυτό συμπλήρωσε πως «Πολλές φορές οι λαοί επιλέγουν δημοκρατικά το αδιέξοδο. Αυτό είναι το πρόβλημα αυτό είναι το δράμα».

Δηλαδή μας απειλεί με την …. δημοκρατία;

Όταν λέει αυτά ένας Ακαδημαϊκός με Ελληνικό διαβατήριο, στην χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, στην χώρα που υπερέβη την αναγκαιότητα και την χρήση κι έβαλε ως προτεραιότητα την σχέση των Ανθρώπων, που έβαλε το πολίτη πάνω από βασιλιάδες, είναι το λιγότερο εμετικό να εκστομίζονται τέτοιες ιδεοληψίες στην, έστω κουτσουρεμένη, Βουλή των Ελλήνων.

Πείτε ό,τι θέλετε για την ποιότητα και την λειτουργία της δημοκρατίας, ελλιπής, κουτσή, στραβή μπορούμε και πρέπει να την κάνουμε καλύτερη, ο Βενιζέλος την καταργεί!

Για έναν Ελληνα δεν μπορεί να είναι προτεραιότητα η Σωτηρία του Χρήματος. Δεν μπορούμε καν να βάλουμε στην Πλάστιγγα το “Δημοκρατία ή Οικονομία” και μάλιστα από έναν Συνταγματολόγο!

Η πείνα του σώματος αντιμετωπίζεται, 400 χρόνια ήταν αυτά, η πείνα της ψυχής όμως για τον Ελληνα συνιστά γενοκτονία.

Οπως έγραφα και παλαιότερα:

“Σαν Ελληνας πάντα θεωρώ ότι αυτό που μας χωρίζει από άλλους λαούς είναι το φιλότιμο. Δηλαδή το αίσθημα δικαίου που νοιώθουμε ότι είναι υπεράνω, από οτιδήποτε άλλο στην ζωή μας. Το να μην δώσουμε το δικαίωμα σε οποιονδήποτε συνάνθρωπο μας, είτε με την συμπεριφορά μας, είτε με τις πράξεις μας, να θίξει την Τιμή μας. Οχι για την τυπολατρία, αλλά γιατί θα “χάσουμε τον ύπνο μας” (“ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον”), κοιτάξτε τον αριθμό αυτοκτονιών και θα βρείτε το φιλότιμο.

Οχι την Τιμή όπως την εννοούν κι άλλοι λαοί, όπως οι Ιάπωνες (χαρακίρι), ή οι Αλβανοί (βεντέτες), που πλησιάζουν μεν το φιλότιμο, αλλά δεν φτάνει στην ουσία της έννοιας, που είναι το αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης “φυσικό” δίκαιο. Το κοινό δίκαιο που πάει πέρα από το θετικό δίκαιο (νομοθεσία). Ο εσωτερικός μας αλάθητος δικαστής που ξέρει πάντα το αν πράξαμε κάτι νόμιμο μεν, αλλά ανήθικο δε, οι Ερινύες μας.

Αυτό που οι απόφοιτοι των Κολλέγιων θα θεωρούσαν ως ορθολογική επιλογή, το φιλότιμο την βάζει σε δεύτερη μοίρα.”

Αν κάτι αξίζει να σωθεί από την Ελλάδα, είναι η Ελληνικότητα.

Το “χαμόγελο στα χείλη”, η θετική πρόταση ζωής που νικάει τον θάνατο, ”θανάτωι, θάνατο πατή