ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ

21:17 12/4/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Αυτή την εβδομάδα η απανταχού Ορθοδοξία βιώνει την Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου Ιησού Χριστού ο οποίος ως άνθρωπος ανέλαβε την ευθύνη για όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων και απετέλεσε την αιτία για την σωτηρία των ανθρώπων. Τα γεγονότα που βιώνονται στους Ιερούς Ναούς την Μεγάλη Εβδομάδα είναι τα κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο. Στο τέλος αυτής της Μεγάλης Εβδομάδος, την.....
Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του Θείου δράματος όπου τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε τα φρικτά Πάθη του Θεού μας. Φρικτά πάθη που βιώνει σήμερα όλος ο Ελληνικός

λαός από τους τυράννους της εξουσίας, εγχώριους και παγκόσμιους, όπως μαστιγώματα, φτυσίματα, κτυπήματα και εξευτελισμούς. Στο τέλος του τοποθετούν το αγκάθινο στεφάνι και τον οδηγούν στην Σταύρωση περιμένοντας τον θάνατό του. Αμελούν όμως, οι δυνάστες μας πως το Μεγάλο Σάββατο στην Πίστη μας συντελείται η ζωοφόρος Ανάσταση του Κυρίου μας με την ήττα του θανάτου και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από τον Πανάγιο Τάφο. Ξεχνούν πως η κοινωνία μας βράζει από αγανάκτηση και πολύ σύντομα θα σημάνει η Ανάσταση του πολύπαθου λαού μας. Ξεχνούν όλοι αυτοί πως η καταπίεση, η εξαθλίωση του λαού μας και η αφαίρεση Δημοκρατικών δικαιωμάτων του καθώς η απεμπόληση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας, θα δώσει πολύ σύντομα το έναυσμα για να ηχήσει η μεγάλη καμπάνα του ξεσηκωμού του Γένους μας. Τούτη λοιπόν, την ώρα της αναμονής της Αναστάσεως του Κυρίου μας και του Έθνους μας θεωρώ αναγκαία την αναδημοσίευση του άρθρου μου «Έλληνα γεια σου».
«Απευθύνομαι σε σένα νεαρέ Έλληνα! Εσένα, που γεννήθηκες την εποχή του μεγάλου μεταρρυθμιστή, του Χαρίλαου Τρικούπη. Εσένα, που η δημαγωγία του Δεληγιάννη σε βρήκε μαθητή του Γυμνασίου ή του Σχολαρχείου. Εσένα, που η εφηβεία σου σημαδεύτηκε από την ήττα του 1897. Εσένα, που έμελλε στην καρδιά της νιότης σου να περάσεις σ΄ έναν άλλο αιώνα, τον 20ο αιώνα. Εσύ, μεγάλωσες δύσκολα, σε αντίξοες συνθήκες, με πολλές ελλείψεις, χωρίς μέσα, χωρίς πολυτέλειες. Ο κόσμος σου ίσα που έφτανε μέχρι την Πρωτεύουσα του Νομού και αυτό ήταν ένα μακρύ ταξίδι επί ώρες με το άλογο. Πως να πας στην Αθήνα, την Πρωτεύουσα; Πώς να έλθεις από την Καλαμάτα, με τον μουτζούρη (τρένο της εποχής); Ήθελες μια ολάκερη μέρα. Πως να έλθεις από την Κρήτη με τα καράβια «θαλασσοπνίχτρες». Πώς να έλθεις από την Άρτα; Πολύ πιο δύσκολα ήταν να έλθεις από τα σκλαβωμένα Δωδεκάνησα. Δυο μέρες ήθελες να έλθεις από την Κατερίνη. Πώς να κατέβεις; Παντού Τουρκιά. Τρέχα να περάσεις τα σύνορα. Και αν το μπορέσεις, πώς να γυρίζεις μετά να ξαναδείς τη φαμίλια σου; Σε δύσκολα χρόνια γεννήθηκες Έλληνα του 1880, του 85, του 90.΄ Τα δυσκολότερα όμως δεν έχουν έλθει ακόμα. Τώρα που ετοιμάζεσαι να ανοίξεις σπίτι, κάποιοι ζωηροί συνομήλικοί σου, άντε ίσως καμιά δεκαριά χρόνια πιο μεγάλοι, με έναν κάποιο, Παύλο Μελά πάνε να ξεσηκώσουν τη Μακεδονία. Είναι πράγματι άμυαλοι. Δεν κάθονται στα αυγά τους. Πάνε να τα βάλουνε με την Αυτοκρατορία των Οθωμανών. Ο Σουλτάνος δεν τα ση