Απεργώ, αλλά… εναντίον μας!

16:20 7/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Απεργία, λοιπόν. Και τα σκυλιά, δεμένα που λένε. Μέχρι το πρωί της Δευτέρας «κατεβαίνουν μολύβια». Κλειδώνουν πληκτρολόγια, χαμηλώνουν οι κάμερες, βουβαίνουν τα μικρόφωνα.
Γιατί; Όχι για τους λόγους που αναφέρει η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ – το κακό έχει πλέον συντελεστεί, η κρίση έχει χτυπήσει και το δημοσιογραφικό επάγγελμα αλύπητα.
Απεργία διότι

η πειθαρχία στις αποφάσεις του σωματείου αποτελεί παράδοση αδιαπραγμάτευτη και ψηφισμένη: Λαμβάνοντας μέρος στις αρχαιρεσίες του κλάδου τους κάθε δύο χρόνια, οι δημοσιογράφοι μέλη των Ενώσεων όλης της χώρας, ψηφίζουν και....
υπέρ της εξουσιοδότησης του σωματείου να υπογράφει συλλογικές συμβάσεις και να κηρύσσει απεργία όποτε αυτό κρίνει. Από την μέτρηση αυτών των ψηφοδελτίων προκύπτουν πάντα… σταλινικά ποσοστά υπέρ της εξουσιοδότησης.

Απεργία, λοιπόν. Αλλά και κριτική. Η ακόλουθη:

Η Ένωση Συντακτών, ιστορικό πνευματικό σωματείο του οποίου πρώτος Πρόεδρος υπήρξε ο Ιωάννης Κονδυλάκης, αποτελεί πλέον την φωτογραφία (έστω και σε σμίκρυνση, αν και ο ρόλος της θα μπορούσε να είναι τόσο σημαντικός για να μιλάμε για μεγέθυνση) της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η πολιτική ελίτ της χώρας.

Μια αυτιστική κατάσταση, αποτέλεσμα του καρεκλοκενταυρισμού που πλήττει δεκαετίες τώρα ολόκληρη τη χώρα και δεν την αφήνει να κάνει βήμα μπροστά.

Οπίσθια βιδωμένα στις καρέκλες επί δεκαετίες, με συνεχείς εναλλαγές ρόλων και διαρκή πήγαιν’ έλα.

Μια γραφειοκρατική κατάσταση διαχείρισης της καθημερινότητας χωρίς σχεδιασμό, εκτίμηση των κινδύνων και πρόβλεψη για το μέλλον. Μόνο θριαμβολογίες κάθε φορά που υπογράφεται μια διετής συλλογική σύμβαση.

Συγκυριακές συμμαχίες μετά παρέλευση μηνών στη διάρκεια των οποίων ένδεκα άνθρωποι δεν μπορούν να μοιράσουν πέντε καρέκλες.

Καμιά ρηξικέλευθη πρωτοβουλία, τίποτε που να ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα, καμιά πηγή έμπνευσης για τους νέους δημοσιογράφους, αλλά και τον λαό του οποίου την γνώμη λέμε (τρομάρα μας!) ότι διαμορφώνουμε.

Καμιά παρέμβαση (ως γνωστόν η χλιαρή παρέμβαση ισοδυναμεί με το απόλυτο τίποτε) σε θέματα δεοντολογίας, σεβασμού του καταστατικού, σεβασμού του ενεργητικού δικαιώματος της κοινής γνώμης στην ενημέρωση, στιγματισμού της προπαγάνδας και της ανακολουθίας της πολιτικής εξουσίας, υπογράμμισης των ψεμάτων που οι δημοσιογράφοι υποχρεώθηκαν κατά καιρούς να αναπαραγάγουν, διότι εμφανίζονταν ως «πραγματικότητες».

Καμιά ανάληψη δράσης για την υπεράσπιση του λαού από την εκάστοτε πολιτική εξουσία και την προπαγάνδα.

λέπετε καμιά διαφορά σε σχέση με τον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό κατεστημένο;

Έχουμε και λέμε: Βιδωμένα στις καρέκλες οπίσθια (δεν χρειάζεται καμιά επεξήγηση).

Γραφειοκρατική διαχείριση της καθημερινότητας – έτσι φτάσαμε στο μνημόνιο.

Θριαμβολογίες για αυξήσεις που εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό – έτσι φτάσαμε στις τροϊκανές περικοπ