Από μια Ελληνίδα

23:24 15/2/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Δουλεύω 25 χρόνια κι έχω πληρώσει το ταμείο μου μέχρι τη τελευταία δεκάρα που όφειλα. Εχω πληρώσει από το μισθό μου ανελειπώς ότι όφειλα.
Το ίδιο κι οι γονείς μου που ζουν με μια φτωχοσύνταξη.
Δεν έκλεψα, δεν πήρα ποτέ μίζα ή φακελλάκι για τίποτα, δεν μπήκα σε καμιά δουλειά με μέσον. Δούλεψα σαν το σκυλί για να τα βγάλω πέρα.
Δεν έφαγα από καμιά πίτα και δεν ευνοήθηκα ποτέ από ένα κράτος που δεν ξέρει καν την.....
ύπαρξή μου εκτός από όταν μου ζητάει λεφτά.
Δεν πήρα άδεια με μέσον, δεν έχτισα αυθαίρετα,

δεν λάδωσα καμιά πολεοδομία, εφορία, γιατρούς, δικηγόρους και λοιπές ευγενείς κατηγορίες.
Μένω με νοίκι και το πληρώνω στην ώρα μου, θυσίασα κάθε μικρή χαρά για να πληρώνω λογαριασμούς και για να είμαι μόνιμα έντιμη και με το κούτελο καθαρό.

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ
ΔΕΝ ΕΚΛΕΨΑ ΚΑΝΕΝΑΝ
ΔΕΝ ΕΥΝΟΗΘΗΚΑ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ.

Και όσες φορές χρειάστηκα περίθαλψη, πρόνοια, βοήθεια, το κράτος ήταν απών. Τα παιδιά μου σπούδασαν στα δήθεν δωρεάν σχολεία σας και για να περάσουν στο πανεπιστήμιο πλήρωνα τη παραπαιδεία σας. Οι γονείς μου πλήρωναν 40 χρόνια ασφάλιστρα και όταν αρρώστησαν δεν βρήκαν κρεβάτι τσάμπα. Οταν έχανα τη δουλειά μου έπαιρνα ένα επίδομα ντροπής και βίωνα μόνη το Γολγοθά μου.

Δεν ξέρω αν άλλοι ξυπνάνε τώρα, αν άλλοι χάνουν τώρα τα κεκτημένα, αν άλλοι χόρτασαν και τώρα άρχισαν να πεινάνε αλλά εγώ και κάποιες άλλες χιλιάδες απλών φτωχών ανθρώπων δεν είχαμε κεκτημένα ποτέ, δεν χορτάσαμε ποτέ, δεν ζήσαμε με άνεση ποτέ.

Δεν υπάρχει υπομονή πλέον. Μέχρι εδώ.
Το μυαλό μας αρχίζει και στρίβει επικίνδυνα.
Δεν υπάρχει αντοχή για άλλη κοροϊδία, για άλλη κλεψιά, για άλλη μιζέρια.

Και δεν υπάρχει πλέον ΕΥΓΕΝΕΙΑ.

Δεν μπορεί κανένας άνθρωπος να δεχτεί έτσι ήσυχα και υποτακτικά τη σφαγή του.
Δεν είμαστε ντροπιασμένοι, δεν είμαστε δουλικά, δεν είμαστε σκουπίδια.

Υπήρξε μια περίοδος που ήμασταν όλοι σαστισμένοι, πολλοί δεν ήξεραν που πάει το βιολί, δεν ήξεραν αν έπρεπε να περιμένουν λίγο ακόμα ή να ξεσπάσουν.

Από χτες αποδεικνύεται πλέον πέραν κάθε αμφιβολίας πως
ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΣ.

Η μάνα μου που παίρνει μια κωλο σύνταξη δεν πρόκειται να σας πληρώσει φόρο.

Τα παιδιά μου δεν θα τα αφήσω να δουλεύουν με 400 ευρώ 12 και 14 ώρες και μάθουν να είναι υποτακτικά και αναξιοπρεπή. Θα τα παροτρύνω να βγουν στο δρόμο, να πεινάσουν, να μην ανεχτούν άλλο τέτοια ντροπή.
Θα πεινάσω, μπορεί να κόψω το ηλεκτρικό και να έχω ένα κερί, μπορεί να φτάσω στο τελευταίο σκαλί μιζέριας, να μείνω στο δρόμο, να ζήσω σαν αγρίμι, αλλά δεν θα πάω πλέον με το πρόγραμμά σας.

Υπάρχουμε εμείς που δεν ήμασταν του «τα φάγαμε όλοι μαζί», δεν πήραμε τίποτα από τη πίτα, δεν καταδεχτήκαμε να γλύψουμε, να ταπεινωθούμε, να ξεπουληθούμε.
Ο παππούς μου κι ο πατέρας μου κι εγώ δουλέψαμε, ιδρώσαμε, πονέσαμε, βασανιστήκαμε.

Δεν σας χρωστάμε ούτε μια δεκάρα. Δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να ανεχτούμε τις τιμωρίε