Απορίες που ζητούν πειστικές απαντήσεις

00:10 20/7/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Άρθρο του Βουλευτή Μαγνησίας του ΠαΣοΚ Κώστα Καρτάλη, σχετικά με την οικονομικοκοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας:

Το 2009 αλλά και το 2010 η αριθμητική ανάλυση των αποτελεσμάτων των εθνικών και των αυτοδιοικητικών εκλογών στη χώρα μας οδήγησε εύκολα στο συμπέρασμα ότι έχουν διαμορφωθεί «βουβές» κοινωνίες, δηλαδή τμήματα της κοινωνίας που δεν .....
συγκινούνται από τα πολιτικά μηνύματα, δεν ανταποκρίνονται στις κομματικές εκδηλώσεις, δεν συμμετέχουν σε πολιτικές δημοσκοπήσεις,

αλλά δια της παρουσίας τους στις εκλογές – και κυρίως δια της απουσίας τους από αυτές – διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα.

Το κίνημα των «αγανακτισμένων» αποτυπώνει, σε μία προφανώς από τις πολλές ερμηνείες του, πολίτες που αποφάσισαν να ακουστεί η φωνή τους και μαζί η άποψη τους για το παρόν και το μέλλον. Αν το κίνημα αυτό παραμείνει ακηδεμόνευτο, είναι προς απόδειξη. Όπως προς απόδειξη είναι αν διάθεση του είναι να αλλάξει τελικά η κοινωνία, όπως πιστεύω, αντί να παραμείνει η ίδια.

Είναι όλοι αυτοί οι πολίτες, «αγανακτισμένοι» και μη, που αναζητούν σε όλους τους τόνους μία άλλης μορφής διακυβέρνηση. Πιο κοντά στον πολίτη και στις ανάγκες του. Με δυνατότητες συνδιαμόρφωσης των πολιτικών που τους αφορούν. Με αποθέματα κοινωνικής ευαισθησίας και με αντιστάσεις στις αγορές που ελέγχουν και ορίζουν εθνικές και υπερεθνικές εξελίξεις.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι κανένα μοντέλο διακυβέρνησης δεν έχει τη δυνατότητα να διευθετήσει αποτελεσματικά τα προβλήματα που προκλήθηκαν ή προκαλούνται από το παρωχημένο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας. Έχουν εν πολλοίς δίκιο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης είναι ένας ανυπέρβλητος στόχος αλλά και ούτε βέβαια ότι ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε λίγα μόλις χρόνια.

Οι απορίες για το μέλλον της χώρας, αλλά και της κοινωνίας, είναι πολλές και ζητούν, μέσα από ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, πειστικές απαντήσεις.

Η πρώτη απορία αφορά στη σχέση του δημόσιου με το ιδιωτικό. Η απάντηση είναι ότι το κράτος οφείλει να προσφέρει τα δημόσια αγαθά σε επαρκείς ποσότητες (καθολική υπηρεσία), σε υψηλή ποιότητα και με μικρό κόστος. Αυτό σημαίνει δημόσια παροχή, δεν σημαίνει όμως υποχρεωτικά και δημόσια παραγωγή, ούτε βέβαια και σημαίνει αστάθμητες αποκρατικοποιήσεις προς αναζήτηση γρήγορων εσόδων ή ολιγοπωλιακές καταστάσεις που επικρατούν στην αγορά πιέζοντας τις τιμές προς τα πάνω.

Η δεύτερη απορία επικεντρώνεται στις λεγόμενες «δαπάνες του μέλλοντος», δηλαδή σε αυτές που αναφέρονται στην παιδεία, στην έρευνα, στην καινοτομία, στην οικογενειακή πολιτική. Η απάντηση είναι ότι αν (αυτές οι δαπάνες) παραμεληθούν ή συρρικνωθούν, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να βγούμε από την κρίση με τους αριθμούς αλλά χωρίς τους ανθρώπους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των καθυστερήσεων στην απορρόφηση των κονδυλίων για την έρευνα, γεγονός που οδηγεί στην εντεινόμενη μετανάστευση νέων επιστημόνων στο εξωτερικό.

Η τρίτη απορία