Αρχαία όπλα Μαζικής Καταστροφής

17:02 18/6/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Από τις πυρετώδεις συζητήσεις για τα πυρηνικά όπλα του Ιράν μέχρι την βιο-τρομοκρατία τα όπλα μαζικής καταστροφής παραμένουν είναι ένα ...
καυτό θέμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Μόνο που το ίδιο συνέβαινε και χιλιάδες χρόνια πριν όταν τέτοια όπλα ήταν σε ευρεία και φονική χρήση!Η συζήτηση τις τελευταίες ημέρες επικεντρώνεται στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και την ανησυχία που έχει αυτό πυροδοτήσει σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς και την πρόθεση πολλών άλλων κρατών να πειραματιστούν πάνω στα όπλα μαζικής καταστροφής.Σήμερα είναι τα πυρηνικά, χθες όμως ήταν τα

βιολογικά και τα χημικά αν και όχι με την μορφή που τα έχουμε στο νου μας. Και όταν λέμε «χθες» δεν εννοούμε κάπου μέσα στον προηγούμενο αιώνα καθώς αναφορές για την χρήση βιοχημικών όπλων υπάρχουν από τον 16ο αιώνα π.Χ. όταν οι Ασσύριοι χρησιμοποιούσαν μύκητες για να μολύνουν το πόσιμο νερό του εχθρού! Δηλητήρια ζώων, τοξικά βέλη, «δακρυγόνα» με πιπέρι, εμπρηστικοί μηχανισμοί, ακόμα και μολυσμένα με θανατηφόρες ασθένειες πτώματα είχαν συμπαραταχθεί στο πλευρό στρατηλατών σε μάχες που γράφτηκαν στην ιστορία. Και η ανθρώπινη εφευρετικότητα μοιάζει να μην έχει όρια στον συγκεκριμένο τομέα, ανεξάρτητα εποχής και τεχνολογίας.Αρχαιοελληνικά χημικά και βιολογικάΟι πρόγονοι μας, που τόσο τους έχουμε υμνήσει για τον πολιτισμό και τις τέχνες τους, ήταν ιδιαίτερα πρωτοπόροι και στον τομέα των βιοχημικών όπλων. Παρά το γεγονός ότι ανδρεία μάχη για τους αρχαίους Έλληνες ήταν μόνο αυτή που γινόταν σώμα με σώμα, οι περιπτώσεις χρήσης βιοχημικών όπλων που αναφέρονται σε ιστορικά κείμενα είναι πολλές.Τα δηλητηριασμένα βέλη ήταν μια τεχνική γνωστή και προσφιλής στην αρχαία Ελλάδα, με αναφορές σε αυτήν να βρίσκουμε τόσο σε ιστορικές πηγές από τον 5ο πΧ αιώνα, όσο και στην μυθολογία. Σύμφωνα με την δεύτερη, όταν ο ημίθεος Ηρακλής έκοψε, στον δεύτερο άθλο του, και το τελευταίο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας το έθαψε στη γη και στη συνέχεια βούτηξε τα βέλη του στην θανατηφόρα χολή του τέρατος κάνοντας τα τόξα του θανάσιμα για όποιον πετύχαιναν. Την ίδια τεχνική λέγεται πως ακολούθησε και η θεά του κυνηγιού Άρτεμις προσφέροντας μας και την πρώτη αναφορά σε βιολογικά όπλα στην δυτική λογοτεχνία. Το πιο διάσημο όμως δηλητηριασμένο βέλος της αρχαιότητας ήταν αναμφίβολα αυτό του Πάρη που, κατευθυνόμενο από τον θεό Απόλλωνα, πήρε τη ζωή του Αχιλλέα χτυπώντας τον στην φτέρνα.Κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, σύμφωνα με τον Όμηρο, τη μυθική φαρέτρα του Ηρακλή είχε ο Φιλοκτήτης, ενώ υπάρχουν μελετητές που πιστεύουν ότι και άλλοι έφεραν δηλητηριώδη βέλη, όπως ο Οδυσσέας, τα οποία έφτιαχναν βουτώντας τις λόγχες τους σε δηλητήριο συνήθως φιδιού ή σκορπιού. Αναφέρεται δε, πως όταν τύχαινε να χτυπηθεί Έλληνας από δηλητηριασμένο βέλος του εχθρού, έβαζαν βδέλλες στην πληγή για να ρουφήξουν το μολυσμένο αίμα.Και αν τα δηλητηριασμένη βέλη δεν σας φαίνονται περίεργα, σίγουρα δεν θα πείτε το ίδιο για την χρήση γουρουνο-τορπιλών από τον Μέγα Αλέξανδρο και μεταγενέστερα από τους Μεγαρείς. Πιο συγκεκριμένα ο Μέγας Αλέξανδρος στην μάχη του Υδ