Αρμεχτές της μακρομάσταρης…

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΝ νόμιμα. Άλλοι ρουσφετολογικά. Οι υπόλοιποι παράνομα. Όλοι τους συνιστούν μιαν ολότητα τρεφόμενων «δημοσία δαπάνη», γι αυτό και ήταν το ζητούμενο μια θέση στο δημόσιο. Και, βέβαια, υπήρξαν χρόνια που ο «δραστήριος» ιδιώτης σνόμπαρε τον «δημόσιο» με το… τριμμένο σακάκι. Με τη φοροκλοπή του ο ιδιώτης, με τη μαγκιά, τη «μερσεντέ» και το «αίσθημα». Με τον… ιδρώτα του στην Ελβετία ο μεγαλο(φορο)κλέφτης, με τους κωδικούς του σε τράπεζες του εξωτερικού το φακελάκι του...
 ο μεγαλογιατρός.

ΟΛΑ τα είδε ο «δημόσιος» και πονηρεύτηκες. Κάποτε ξύπνησε! Έκλεισε το μάτι στον διπλανό, έπιασε το νόημα ο προϊστάμενος, διάβασε την άφατη δίψα του για (παράνομες) οικονομισιές και το μαγαζί στήθηκε. Δημόσιο, οργανωμένο και… τζάμπα. Χωρίς στέγη και δαπανηρές διαδικασίες για άδειες λειτουργίας κ.ά. περιττά. Όλα μυστικά και με αλληλοκατανόηση των «μελών», με σεβασμό στο άτυπο σινάφι και στη δεύτερη «δουλειά». Το τέρας της γραφειοκρατίας γεννήθηκε! Για ν
Keywords
Τυχαία Θέματα