Μπάνκερ Ρόι: Μαθαίνοντας από το ξυπόλητο κίνημα

11:17 13/12/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Στο Ρατζαστάν της Ινδίας, ένα πρωτότυπο σχολείο μαθαίνει σε αγρότισσες και αγρότες --συχνά αγράμματους-- πώς να γίνουν μηχανικοί ηλιακής ενέργειας, τεχνίτες, οδοντίατροι και γιατροί, στα χωριά τους.
Ονομάζεται Ξυπόλητο Κολέγιο κι ο ιδρυτής του, ο Μπάνκερ Ρόι, μας εξηγεί πώς λειτουργεί.

"Θέλω να σας μεταφέρω σ' έναν άλλο κόσμο. Θέλω να μοιραστώ μια ερωτική ιστορία 45 ετών με τους φτωχούς που ζουν με λιγότερα από ένα δολάριο την ημέρα. Έλαβα μια πολύ ελιτίστικη, σνομπ, κι ακριβή εκπαίδευση στην Ινδία,

κι αυτό σχεδόν με κατέστρεψε. Ήμουν έτοιμος να γίνω διπλωμάτης, δάσκαλος, γιατρός -- όλα ............
στο πιάτο. Μπορεί να μη μου φαίνεται, αλλά ήμουν πρωταθλητής Ινδίας στο σκουός για τρία χρόνια. (Γέλια) Όλος ο κόσμος είχε στρωθεί μπροστά μου. Όλα ήταν στα πόδια μου. Δεν μπορούσα να κάνω λάθος. Έπειτα, από περιέργεια, σκέφτηκα πως θα ήθελα να πάω να μείνω και να εργαστώ σ' ένα χωριό, και να δω και πως είναι.
Έτσι το 1965, πήγα στο Μπιχάρ της Ινδίας την εποχή του χειρότερου λιμού στην περιοχή. και είδα, για πρώτη φορά, πείνα, θάνατο, ανθρώπους να πεθαίνουν από ασιτία. Άλλαξε τη ζωή μου. Γύρισα πίσω στο σπίτι, και είπα στη μητέρα μου: «Θέλω να πάω να ζήσω και να εργαστώ σ' ένα χωριό». Η μητέρα μου έπεσε σε κώμα. (Γέλια) «Τι είν' αυτά; Όλος ο κόσμος είναι στρωμένος στα πόδια σου, σε περιμένουν οι καλύτερες δουλειές, κι εσύ θέλεις να πας να δουλέψεις σε χωριό; Είσαι με τα καλά σου;» Απάντησα πως «Πήρα την καλύτερη εκπαίδευση. Μ' έκανε να σκεφτώ κι ήθελα ν' ανταποδώσω κι εγώ με τον τρόπο μου». «Τι θα κάνεις στο χωριό; Δεν έχει δουλειές, ούτε χρήματα, ούτε ασφάλεια, ούτε προοπτικές». Είπα: «Θέλω να ζήσω ανοίγοντας πηγάδια για πέντε χρόνια». «Ν' ανοίγεις πηγάδια για πέντε χρόνια; Πήγες στο πιο ακριβό σχολείο και κολέγιο της Ινδίας, και θέλεις ν' ανοίγεις πηγάδια για πέντε χρόνια;» Έκανε να μου μιλήσει πάρα πολύ καιρό, επειδή πίστευε πως απογοήτευσα την οικογένειά μου.
Έπειτα όμως είδα τις εξαιρετικές γνώσεις και δεξιότητες που διαθέτουν οι πολύ φτωχοί άνθρωποι, που δεν εντάσσονται ποτέ στην επικρατούσα τάση -- που δεν αναγνωρίζονται ποτέ, δεν εκτιμώνται, δεν εφαρμόζονται σε ευρεία κλίμακα. Σκέφτηκα να ιδρύσω ένα Ξυπόλητο Κολέγιο -- ένα κολέγιο μόνο για φτωχούς. Το κολέγιο θα εκπροσωπούσε όσα θεωρούν σημαντικά οι φτωχοί. Πήγα σ' αυτό το χωριό για πρώτη φορά. Οι γέροντες ήρθαν και μου είπαν: «Σε κυνηγάει η αστυνομία;» Είπα «Όχι». (Γέλια) «Απέτυχες στις εξετάσεις;» Είπα «Όχι». «Δεν βρήκες θέση στο δημόσιο;» Είπα «Όχι». «Τι κάνεις εδώ; Γιατί είσαι εδώ; Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ινδία σε στρέφει προς το Παρίσι, το Νέο Δελχί και τη Ζυρίχη· τι κάνεις σ' αυτό το χωριό; Μήπως έχεις κάποιο κουσούρι και δεν μας το λες;» Είπα «Όχι, θέλω να ιδρύσω ένα κολέγιο μόνο για τους φτωχούς. Το κολέγιο θα εκπροσωπεί αυτά που θεωρούν σημαντικά οι φτωχοί».

Έτσι οι γέροντες μου έδωσαν κάποιες πολύ καλές και σημαντικές συμβουλές: «Σε παρακαλούμε μην φέρεις κανέναν με πτυχίο και προσόντα στο κολέγιό σου». Γι' αυτό πρόκειται για το μόνο κολέγι