ΔΕΝ αποδεχόμαστε την κληρονομιά!

14:49 6/3/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Ανήκω στη γενιά που πάνω που άνοιγε τα φτερά της και ερχόταν η ώρα που έπαιρνε στα χέρια της τις τύχες της χώρας, ήρθε ένα διεθνές "κερί" και έκαψε τα φτερά μας και μας βύθισε πολύ πιο βαθιά από εκεί που ήμασταν όταν ξεκινούσαμε τη σταδιοδρομία μας στην ενεργό παραγωγή.

Μεγάλο ποσοστό ιδιαιτέρως από τους γηραιότερους επαναλαμβάνει και αποδέχεται τη θεωρία περί συνευθύνης των πολιτών και....
της οικονομικο-πολιτικής ελίτ για την οικονομική κατάρρευση και χρεωκοπία της χώρας. Διότι, ας μη γελίόμαστε,

έχουμε χρεωκοπήσει.
Δεν ξέρω, ίσως να χει δίκιο ο Πάγκαλος για ένα μέρος της κοινωνίας ότι "μαζί τα φάγανε".

Αλλά κι αν ακόμα έχει δικιο, εμένα τι με νοιάζει; Εμάς τι μας νοιάζει;
Όλους εμάς που δεν προλάβαμε να καρπωθούμε τα οφέλη του "φαγοποτιού" που επικαλούνται σχεδόν μηχανικά από τα προπαγανδιστικά ΜΜΕ οι νεοφιλελεύθεροι ταγοί.
Εμείς ούτε διοριστήκαμε απ την πίσω πόρτα στο Δημόσιο, ούτε πήραμε μαιμού επιχορηγήσεις, ούτε πήραμε μαιμού επιδόματα αναπηρίας, ούτε πήραμε φακελάκια, ούτε εμφανίζαμε μηδενικές φορολογικές δηλώσεις, ούτε δίναμε το ταλιράκι στο ΣΔΟΕ για να κάνει τα στραβά μάτια, ούτε ανελιχθήκαμε στα ανώτερα κλιμάκια της οικονομικής και πολιτικής ζωής, ούτε καν του διοικητικού ιστού της χώρας, ούτε golden boys υπήρξαμε ούτε τίποτα.

Μας βρήκε η Κρίση όταν είχαμε διανύσει κάποια λίγα χρόνια στην επαγγελματική μας σταδιοδρομία, αφού οι περισσότεροι ειχαμε τη φαεινή ιδέα να σπουδάσουμε, και ήμασταν από τους χαμηλόμισθους, η κρατική κάνουλα είχε κλείσει για μας, οι προσλήψεις στο δημόσιο είχαν παγώσει, στον ιδιωτικό τομέα πλέον χρειαζόταν ως επί το πλείστον μέσον για να μπεις κάπου, τρέχαμε από 8μηνη σε 6μηνη σύμβαση, από σεμινάριο σε σεμινάριο, από επιμόρφωση σε παραμόρφωση, εργαζόμασταν άλλοτε ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι κι άλλοτε χαμάληδες πολυτελείας, με την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα αναγνωριστούν τα προσόντα μας και θα ανελιχθούμε επαγγελματικά στο αντικείμενό μας.
Αυτά επί χρόνια, και τελευταία είχαμε αρχίσει να σταθεροποιούμαστε σε δουλειές και να ανερχόμαστε στην επαγγελματική ιεραρχία σιγά-σιγά.

Πάνω που βλέπαμε το εισόδημά μας να γίνεται... ανθρώπινο, ήρθαν τα Μνημόνια της καταστροφής και μας πετσόκοψαν ό,τι χτίζαμε με κόπο ως τότε.

Πολλοί από μας, οι πιο τολμηροί και πιο ικανοί ίσως, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και πήγαν στο εξωτερικό στην αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Τώρα πια όμως δεν υπάρχει το αμερικανικό όνειρο. Ο θείος Σαμ έχει πια καβούρια στην τσέπη, οι ευρωπαικές χώρες δεν μπορούν καλά-καλά να συντηρήσουν τους πολίτες τους και η επιβίωση των Ελλήνων μεταναστών (ή προσφύγων ακριβέστερα) γίνεται πολύ δύσκολη υπόθεση.
Η Αυστραλία, Γερμανία, η Ολλανδία, το Ντουμπάι έχουν πλημμυρίσει από τις αιτήσεις των Ελλήνων υπερ-πτυχιούχων που ψάχνουν για οποιαδήποτε δουλειά -ακόμη και ως καθαριστές δρόμων και πάρκων. Αρκεί να φύγουν από 'δω...

Είμαστε όμως κι εμείς που μειναμε πίσω.
Πολλοί εγκαταλείψαμε ήδη τις πόλεις που γεννηθήκαμε και φύγαμε στ