διαχείριση πόνου

20:35 3/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

διατυπώνω την ιδέα μου ελεύθερα:

Θεωρούμε ότι η εργασία που αναθέτει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον ανεξαρτήτου θέσεως θεωρείται σκλαβιά.
Θεωρούμε ότι αυτή η σκλαβιά προκαλεί ‘πόνο’ ψυχικό ή σωματικό ή και τα δύο.
Σκοπός της διαχείρισης πόνου είναι η ισορρόπηση μεταξύ απολαβών (υλικών ή μη) και ποσοστό πόνου.

Πληρωμή ανάλογα με το ποσοστό πόνου:
- Κάθε άνθρωπος έχει μια φυσική τάση αξιοποίησης των πόρων γύρω του, η απόκλισή από την φυσική του τάση προκαλεί πόνο.
- Άνθρωποι που εργάζονται σκληρά σωματικώς και ψυχικώς ή που κάνουν επαναλαμβανόμενες εργασίες

(όπως πχ στα εργοστάσια) θα....
δικαιούνται μεγαλύτερες απολαβές.

Πληρωμή ανάλογα με τον ηθικό αντίτυπο:
- Άνθρωποι που είναι σε ηγετικές ή στρατηγικές θέσεις λήψεις αποφάσεων θα δικαιούνται τόσα όσο ο ηθικός αντίκτυπος των ανθρώπων που επηρεάζει η απόφαση.
από τα δύο παραπάνω εύκολα παρατηρούμε ότι ο ο πόνος προσπαθεί να εξισορροπηθεί με την απολαβή ενώ προσπαθεί να αποφύγει την δημιουργία ‘τεράτων’ σε ηγετικές θέσεις καθώς κόβει την συνεχή τροφοδοσία προς αυτούς.

όσον αφορά την δημιουργία τεράτων:
φανταστείτε την κοινωνία μας σαν το youtube, όπου οι ‘καλύτεροι’ βγαίνουν συνέχεια μπροστά όπως πχ (τα καλύτερα βίντεο του μήνα) και αυτό τους δίνει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη (περισσότερη διαφήμιση) ενώ οι όχι και τόσο καλοί μένουν πίσω.

οι ‘καλοί’ μαζεύουν παραπάνω views αφού φαίνονται περισσότερο ενώ οι ‘κακοί’ πέφτουν βαθύτερα στο μαύρο τους πηγάδι.

αντιθέτως όμως αν υπήρχε κάτι του στυλ ‘τα χειρότερα βίντεο του μήνα’ όπου φαίνονται μπροστά αυτό από μόνο του προσπαθεί να φέρει εξισορρόπηση μέσω της δημιουργικής εξέλιξης (ας γίνουμε καλύτεροι – δεν υμνούμε τον ‘τέλειο’)

Ο άνθρωπος αποφεύγει την τελειότητα που άλλωστε δεν υπάρχει, σταματάει την ανακύκλωση των ‘δυνατών’ μέσα στην ατέρμονη λούπα προβολής, επιβράβευσης και εκμίσθωσης και δίνει χώρο στον ανήμπορο.

είμαι σίγουρος ότι με καταλαβαίνετε ( κουτσά στραβά:))
το χρήμα είναι περισσότερο μέτρο επιβράβευσης και συνδέεται άμεσα με την ηθική.
επικεντρωνόμαστε όχι στα πόσα μπορεί να παράγει κάποιος αλλά πόσο ‘πονάει’ για να τα παράγει.
αυτή είναι μια ιδέα μου.

http://www.skoumas.net/Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν![e-mail]