ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΗΓΕΣΙΑ

23:16 16/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε ότι η δημοκρατία εφευρέθηκε και εφαρμόστηκε στην Ελλάδα.

Ελάχιστοι δυστυχώς, γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Ξεχάσαμε την ιστορία μας και γι αυτό χάσαμε και τη δημοκρατία και γι αυτό τώρα κινδυνεύει η ελευθερία μας....
Οι επικριτές της δημοκρατίας, συχνά χρησιμοποιούν το επιχείρημα ότι ο φθόνος για την υπεροχή είναι έμφυτος σε αυτό το πολίτευμα. Αυτό απέδειξε ή τουλάχιστον προσπάθησαν να αποδείξει η πρόσφατη εμπειρία των....
"αγανακτισμένων", όπου ήταν εμφανής η προσπάθεια

ομογενοποίησης των "αγωνιστών", αφού τέθηκαν κανόνες (όπως τα τρίλεπτα για όλους τους ομιλητές - ανεξάρτητα από το αν είχαν ή όχι κάτι να πουν) έτσι φτιαγμένοι, ώστε να μην μπορεί κανείς να ξεχωρίσει και να γίνει ηγέτης του κινήματος. Το κίνημα έπρεπε να μείνει ακέφαλο. Ένα ακέφαλο κίνημα, το χειραγωγείς ευκολότερα.

Η έξοδος των αγανακτισμένων, αν και εμπεριέχει θετικά στοιχεία όπως το γεγονός ότι πολύς κόσμος άφησε τον καναπέ του και βγήκε στο δρόμο, στο τέλος άφησε μια γεύση πικρή και την εντύπωση ότι με ειρηνικό τρόπο δεν μπορούμε να πετύχουμε τίποτα, και επειδή ήταν παρ' όλα αυτά μια εμπειρία για τον Ελληνικό λαό που μόλις άρχισε να ξυπνάει από το λήθαργο και σαν τέτοια, αξίζει να τη μελετήσουμε και να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.

Αυτό που εφαρμόστηκε στις πλατείες, κατά τη γνώμη μου δεν ήταν δημοκρατία. Ήταν οχλαγωγία. Για το γεγονός αυτό νομίζω ευθύνεται Αυτό οφείλεται κυρίως στο πολύ χαμηλό επίπεδο της πολιτικής παιδείας μας.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό της οχλαγωγίας αυτής ήταν η πεποίθηση ότι "άμεση δημοκρατία" σημαίνει "μη ύπαρξη αρχηγών". Ο φθόνος για την υπεροχή. Όποιος φαινόταν ή προσπαθούσε να ξεχωρίσει, ήταν ύποπτος. Δεν ξέρω αν οι μετέχοντες ήθελαν η μάζα θα αυτοαποφασίσει μόνη της χωρίς κανένας να ξεχωρίζει από τη μάζα για να μην γίνει γνωστός και τον ακολουθήσει η μάζα και αυτός γίνει κακός εγωιστής και γίνει ο επόμενος δυνάστης της μάζας. Διάβασα τη φάρμα του Οργουελ, αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία.

Δεν μπορώ να καταλάβω από που βγαίνει το συμπέρασμα ότι στη δημοκρατία δεν πρέπει να υπάρχουν ηγέτες.

Ισα ίσα που η δημοκρατία είναι το μοναδικό πολίτευμα που δίνει βήμα σε όλους και συνεπώς ανάμεσα τους και στους άριστους, ώστε να γίνουν αυτοί ηγέτες του λαού που εφαρμόζει τη δημοκρατία. Σε αντίθεση με το σημερινό ολιγαρχικό πολίτευμα που δίνει βήμα μόνο στους δουλικούς υπηρέτες των εχθρών.

Ο χρυσός αιώνας της Αθηναϊκής ακμής, δεν ονομάστηκε ο αιώνας της δημοκρατίας.Ονομάστηκε ο αιώνας του Περικλή. Του ηγέτη των Αθηναίων.

Ο Περικλής, ο Επαμεινώνδας, ο Κίμωνας, ο Αριστείδης, ήταν ηγέτες. Ηγέτες σε δημοκρατικό πολίτευμα.

Υπήρχαν και οι εξοστρακισμοί, υπήρξαν και οι δούλοι. Δούλοι - ξεδούλοι, οι αρχαίοι μας πρόγονοι εφάρμοσαν δημοκρατία ανάμεσα στο λαό τους, έκαναν λάθη, απέκτησαν εμπειρία και είχαν την καλοσύνη να γράψουν τις εμπειρίες τους για να τις ξέρουμε και εμείς οι άμοιρ