Είμαι γέννημα της δικής σου αναρχίας

•Της Χαράς Νικοπούλου

Eίμαι παιδί του ’74…
Όχι μη γελιέσαι Έλληνα…
Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου…
δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου…
Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για εμένα Έλληνες λοκατζήδες…
εκεί στον......
τύμβο της μακεδονίτισσας…
22 Ιουλίου 1974…
Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου…
Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα…

Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι
δημοκράτες πολιτικοί της…

Μου έμαθες τα πρώτα Ελληνικά, με δασείες-περισπωμένες,… μα πριν καλά-καλά τα μάθω τα κατήργησες
ενώ ήμουν Δευτέρα δημοτικού…

Με έντυσες με μπλε ποδιά… αυτή για το σχολείο με τ’ άσπρο γιακαδάκι… κι όταν άρχισε να μου αρέσει την κατήργησες.

Πάντα για το καλό μου, χωρίς να με ρωτήσεις…

Με έμαθες να λέω τον εθνικό ύμνο και πλήρωνες δασκάλους για να με μάθουν πως τιμιότερον απάντων εστί η πατρίς.

Μα σαν μεγάλω
Keywords
Τυχαία Θέματα