Είμαστε ο σπόρος που δεν ποτέ πεθαίνει!

Γιατί τέτοια απογοήτευση παίδες; Το να χάνουμε την πίστη μας θα ήταν το “καλύτερο” δώρο για τους εχθρούς της πατρίδας.

Η κατάθλιψη, θα την έλεγα, που έχει πιάσει τις τελευταίες δύο ημέρες πολλούς από τους σχολιαστές που εγκαλούν το Σαμαρά για χάσιμο της “μοναδικής” ευκαιρίας, για υποχωρητικότητα, απώλεια πλεονεκτήματος, απαράδεκτο συμβιβασμό, μνημονιακή στροφή και....
τα ρέστα οφείλεται περισσότερο στην ανυπομονησία τους να βγει

ο Σαμαράς πρωθυπουργός και λιγότερο στην ψυχρή αποτίμηση των γεγονότων.

Όταν δημιουργήθηκε η αναταραχή από τον Παπανδρέου με την επονείδιστη εξαγγελία για δημοψήφισμα η οποία προξένησε παγκόσμιες αντιδράσεις και οδήγησε τη χώρα να απειλείται με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία αλλά και άνοιξε συζητήσεις στην Ε.Ε. για έξοδό μας από το ευρώ, όλοι μας πιστέψαμε ότι ήρθε πράγματι η ώρα που θα πέσει ο Παπανδρέου και θα πάμε άμεσα σε εκλογές. Λέγαμε, “πέφτει ο φαύλος” όπως τότε παλιά, με τον πατέρα του επί εποχής σκανδάλου Κοσκωτά.

Όμως στην τωρινή περίπτωση υπήρχε ένα νέο δεδομένο. Είμαστε στο ευρώ και όχι στη δραχμή, και ο Γ. Παπανδρέου ψήφισε το Μνημόνιο και έμπασε το ΔΝΤ στη χώρα οπότε οι εταίροι μπορούν να μας σπρώξουν με τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους (κυρίως μ’ αυτές) στη χρεοκοπία.

Τί να έκανε με αυτά τα δεδομένα ένας πατριώτης ηγέτης σαν τον Σαμαρά; Θα μετέτρεπε τη ΝΔ σε μπλέ ΚΚΕ και γαία πυρί μιχθήτω; Ασφαλώς όχι. Δεν θα του το επέτρεπε η συνείδησή του έστω και αν αυτό του στοίχιζε τις ψήφους ορισμένων πιο … θερμόαιμων.

Έτσι, προτάσσοντας το καλό τις χώρας, στάθμισε τα υπάρχοντα δεδομένα, συμβουλεύτηκε τη συνείδησή του, έκανε την προσευχή του (“στον πόλεμο δεν υπάρχουν άθεοι”) και πήρε την απόφαση που όλοι ξέρουμε. Να οδηγήσει με προσωπικό κόστος τη χώρα με ομαλό τρόπο σε εκλογές και σε σύντομο χρονικό διάστημα μέσα από μια μεταβατική κυβέρνηση.

Ο μόνος τρόπος για να γινόταν εφικτή η ομαλή προσφυγή στις κάλπες ήταν να πείσει (και να επιβάλει στο τέλος) στον γαντζωμένο στην καρέκλα του Παπανδρέου να παραιτηθεί. Πράγμα όχι εύκολο όπως όλοι είδαμε αφού ο Παπανδρέου έκανε τα πάντα (ως και ψήφο εμπιστοσύνης ζήτησε) για να έχει έστω ένα πρόσχημα για να παραμείνει στα πράγματα σαν ρυθμιστής και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Για να γίνει, λοιπόν, δεκτή η λύση της παραίτησης από τον Παπανδρέου έπρεπε να συσταθεί μια μεταβατική κυβέρνηση για να μπορεί να παραδώσει σε αυτήν και όχι να φύγει ταπεινωτικά οδηγούμενος άμεσα στις εκλογές γιατί έτσι δεν θα μπορούσε να κρύψει την αποτυχία του (άσχετα ότι αυτή δεν κρύβεται, τουλάχιστον τώρα έχει ένα ψευτο-πρόσχημα).

Έτσι, ο Σαμαράς, προκειμένου να απαλλαγεί η χώρα από τον καταστροφικό Παπανδρέου, υποστήριξε το σχέδιο της μεταβατικής κυβέρνησης επιβάλλοντας τους περισσότερους από τους περιορισμούς που ζήτησε: Σύντομη θητεία, περιορισμένο πολιτικό αντικείμενο, όχι νέα μέτρα και νέα Μνημόνια από αυτήν και ταυτόχρονα με τη στάση του απέκρουσε τον εκβιασμό του Όλι Ρεν για δήλωση υποταγής.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords