Είσαι και δεν είσαι ο πρωθυπουργός.

21:25 14/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Άρη Χατζηστεφάνου.

Αυτή την Τετάρτη μπορεί να συμβούν πολλά. Αυτή την Πέμπτη όμως μπορούμε με βεβαιότητα να προβλέψουμε ότι θα έχει ολοκληρωθεί ο ιστορικός κύκλος της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θα αποτελεί πλέον μια σκιά καθώς ένα μετά το άλλο τα ποντίκια που στήριξαν την πολιτική της τρόικας θα επιχειρούν να...
γλιτώσουν πηδώντας στη θάλασσα της λαϊκής οργής.

Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι το μνημόνιο

απέτυχε και πως μια κυβέρνηση περιορισμένων ικανοτήτων οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Ο Γιώργος θα ξαναγίνει Γιωργάκης και οι υποστηρικτές του θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι αν μη τι άλλο είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ένα αγαθό πλην τίμιο παιδί από καλή οικογένεια.

Κι όμως η τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία ως η πλέον επιτυχημένη ομάδα πολιτικών που κυβέρνησε τη χώρα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Έθεσε από την πρώτη στιγμή με τρομακτική σαφήνεια στόχους τους οποίους έφερε εις πέρας στο ακέραιο.

Καταρχήν προσέφερε στις τράπεζες του ευρωπαϊκού κέντρου τον χρόνο που ζητούσαν για να ξεφορτωθούν τα επικίνδυνα "χαρτιά" του ελληνικού δημόσιου χρέους. Τα μέτρα που προώθησε δεν είχαν ποτέ ως στόχο την μείωση των ελλειμμάτων και τους χρέους (αυτό άλλωστε ήταν αδύνατο να επιτευχθεί στο εσωτερικό της ευρωζώνης, χωρίς παύση πληρωμών και εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και με το υπάρχον φορολογικό σύστημα).
Στη συνέχεια άνοιξε το δρόμο για την είσοδο του ΔΝΤ και της ΕΚΤ στη χώρα (μια προειλημμένη απόφαση όπως μας αποκάλυψε πριν από ένα χρόνο ο κ. Σαχινίδης). Τοποθέτησε ανθρώπους της Γκόλντμαν Σακς και άλλων χρηματοπιστωτικών ομίλων σε θέσεις κλειδιά του κρατικού μηχανισμού θέτοντας γερές βάσεις για το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Όλοι γνώριζαν ότι το ΔΝΤ δεν θα επέτρεπε να επαναληφθεί το λάθος που είχε διαπραχθεί στη Ρωσία, να χαριστούν δηλαδή οι επιχειρήσεις του δημοσίου σε μια κάστα από ολιγάρχες, η οποία θα αναλάμβανε να τις μεταπουλήσει στους ξένους επενδυτές. Αυτή τη φορά η μεταφορά έπρεπε να γίνει χωρίς μεσάζοντες, όπως ακριβώς συνέβη στο Μεξικό της δεκαετίας του ΄90.
Για να χρυσώσει όμως το χάπι απέναντι στις ελληνικές οικονομικές ελίτ, που ενδέχεται να δυσφορούσαν βλέποντας να χάνουν τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας, επανέφερε στην Ελλάδα τις εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα. Ένα τεράστιο δώρο που θα επιτρέψει τη διατήρηση μιας σχετικής κερδοφορίας ακόμη και υπό συνθήκες ολοκληρωτικής οικονομικής κατοχής.

Και οι Έλληνες επιχειρηματίες όμως δεν ήταν αχάριστοι. Θυσίασαν για τον Έλληνα πρωθυπουργό τους καλύτερους δημοσιογράφους, αναλυτές και ακαδημαϊκούς τους. Ανθρώπους που κατέστρεψαν την καριέρα τους υποστηρίζοντας μέχρι τελευταίας ρανίδας της πένας τους την πιο λαομίσητη, κατοχική κυβέρνηση που έχει γνωρίσει η χώρα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πόσοι από αυτούς δεν αναγκάζονται τώρα να εγκαταλείπουν τα αγαπημένα τους μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας