Εκτός από την 21η Ιουλίου plus, υπάρχει και το Γουδί plus…

18:31 24/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν γνωρίζω αν ο κ. Παπανδρέου βλέπει την Ελλάδα ως μια Ιφιγένεια, που οφείλει να θυσιάζεται ξανά και ξανά για να εξευμενίζει τους δανειστές της.

Αν, όμως, όντως το «μεγάλο διαπραγματευτικό χαρτί του» είναι οι «θυσίες του ελληνικού λαού», όπως είπε μετά την συνάντησή του με τον Μπαρόζο στις Βρυξέλλες, τότε δεν....

έχουμε να περιμένουμε και πολλά.

Οι δανειστές δεν συγκινούνται με τις θυσίες – γι’ αυτό και αυτές δεν είναι ποτέ αρκετές.

Επομένως, χρειάζεται πολύ σοβαρότερη διαπραγμάτευση, πίεση, ακόμη και εκβιασμός, αυτές τις πραγματικά κρίσιμες ώρες που η Ελλάδα έχει την ατυχία να βρίσκεται στα χέρια «διαπραγματευτών» (λέμε τώρα, εξ ου και τα εισαγωγικά), που δεν διαπραγματεύονται τίποτε – αν και η «επαναδιαπραγμάτευση», για την οποία τώρα κατηγορούν την αξιωματική αντιπολίτευση, υπήρξε ένας από τους πυλώνες της προεκλογικής τους εκστρατείας.

Η μέχρι σήμερα εμπειρία από τέτοιου είδους «διαπραγματεύσεις» απέβη οδυνηρή.

Όφειλαν να είχαν διαπραγματευτεί ενόψει της 11ης και 25ης Μαρτίου και δεν το έπραξαν – απλώς πανηγύρισαν με την επιστροφή τους την είσοδο των ιδιωτών επενδυτών στο ελληνικό χρέος.

Όφειλαν να είχαν διαπραγματευτεί στις 12 και στις 21 Ιουλίου και δεν το έπραξαν – απλώς αυτοχειροκροτήθηκαν με την επιστροφή τους, διακηρύσσοντας ότι πλέον υπάρχει «σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας», για να θυμηθούμε άλλη μια από τις παροιμιώδεις εκφράσεις του κ. Βενιζέλου.

Και στις δύο περιπτώσεις (όπως και με το Μνημόνιο που αποδείχθηκε ότι έσπευσαν άρον άρον να το υπογράψουν), δέχθηκαν ό,τι τους επέβαλαν, διότι απλά έχουν τόσο πολύ συκοφαντήσει τη χώρα που δεν μπορούν να την υπερασπιστούν.

Δεν μπορούν να υπερασπιστούν τη χώρα ούτε έναντι των χωρών του Άξονα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που συνασπίστηκαν ξανά, αλλά ούτε και έναντι του σημερινού γαλλογερμανικού άξονα, που, όπως αποδείχθηκε, διαλύθηκε μόνος του – πόσο μάλλον να ξεμπροστιαζόταν εγκαίρως από μια χώρα που θέλει να δηλώνει περήφανη.

Τόσο «σκληρό» ήταν το ευρωπαϊκό μέτωπο, που δεν κατάφερε να κρατήσει τη δική του συνοχή για πάνω από τρεις μήνες...

Μέρκελ και Σαρκοζί συναντιούνται και ξανασυναντιούνται, τηλεφωνιούνται και ξανατηλεφωνιούνται και στο τέλος τα σπάνε.

Από τον περασμένο Μάρτιο οργανώνουν και ξαναοργανώνουν Eurogroup, Εκοφίν και Ευρωπαϊκά Συμβούλια – έφθασαν στην απόλυτη γελοιότητα να συγκαλέσουν δύο Ευρωπαϊκά Συμβούλια σε τρεις ημέρες – και στο τέλος καταλήγουν κάθε φορά σε λύσεις χειρότερες από τις προηγούμενες.

Αυτοί είναι οι σούπερ ηγέτες, οι μάνατζερς που θα μας δώσουν… τεχνογνωσία, οι πολιτικοί (λέμε τώρα) ενώπιον των οποίων η Ελλάδα οφείλει να τρέμει, να αραδιάζει τις θυσίες της, να εξευτελίζεται, να συκοφαντείται.

Και τώρα, οι δικοί μας πάνσοφοι, ετοιμάζονται να επαναλάβουν τα ίδια λάθη.

Το ακούσαμε από τα χείλη του κ. Βενιζέλου, όταν, πρ