Εμείς γιατί κοπτόμεθα για το ευρώ τόσο πολύ;

17:15 1/6/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Στο δίλημμα "ευρώ ή δραχμή" θα μπορούσα να απαντήσω μονολεκτικά λέγοντας:ΔΡΑΧΜΗ. Βέβαια, αμέσως μετά θα έγραφα σελίδες επί σελίδων για τα πλεονεκτήματα του εθνικού νομίσματος, επικαλούμενος βιβλιογραφία, οικονομικά στοιχεία και παραδείγματα.

Αλλά θα μου επιτρέψετε να θέσω μια σειρά από άλλα ερωτήματα, που θεωρώ ότι αναδεικνύουν το μέγεθος της πολιτικής απάτης που έχει στηθεί πίσω από αυτό το δίλημμα.

Ποιος είπε ότι το ευρώ δημιουργήθηκε

για να.....
υπάρχει για πάντα?
Ποιος είπε ότι το ίδιο το ευρώ δεν έχει ημερομηνία λήξης?
Ποιος είπε ότι το εφεύρημα του ευρώ δεν επιτέλεσε ήδη το καθήκον του και είναι η ώρα σιγά-σιγά να αποσυρθεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας?
Ποιος είπε ότι μπήκαμε στο ευρώ για να μείνουμε κιόλας?
Ποιος είπε ότι δεν πέτυχε η είσοδός μας στο ευρώ?

Εξηγούμαι:
1. Το ευρώ από τη φύση του και από τη λειτουργία του είναι ένα χρεωστικό νόμισμα.
Παράγεται σε ειδικό χαρτί και μελάνια της ΕΚΤ, δηλαδή με ελάχιστο κόστος.
Είναι αποσυνδεδεμένο πλήρως από τον λεγόμενο "χρυσό κανόνα" και επομένως, η αξία του είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λογιστική. Η αξία του νομίσματος δεν αντιστοιχεί σε χρυσό.
Δηλαδή είναι...αέρας. Δεν πρόκειται περί πραγματικής αξίας αλλά περί λογιστικών συμψηφισμών αξιών στις συναλλαγές.

2. Περαιτέρω, το ευρώ είναι νόμισμα που παράγει από την στιγμή της παραγωγής του, χρέος. Πώς γίνεται αυτό; Να η απάντηση:
Το ευρώ "κόβεται" από την ΕΚΤ.
Αλλά η ΕΚΤ (από τις ιδρυτικές συμβάσεις της ΟΝΕ) δεν μπορεί να είναι απευθείας δανειστής κρατών.
Η ΕΚΤ υποχρεούται να δανείζει με το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο (αυτή τη στιγμή 0,75%) τις εμπορικές τράπεζες κάθε κράτους.
Στη συνέχεια, οι τράπεζες δανειοδοτούν τα κράτη, είτε με τη σύναψη δανειακών συμβάσεων (οπότε το επιτόκιο δανεισμού κυμαίνεται μεταξύ 3 και 6% και καθορίζεται με διμερείς διαπραγματεύσεις) είτε με την αγορά ομολόγων χρέους (οπότε το επιτόκιο δανεισμού προσδιορίζεται από τις χρηματοαγορές κατ΄αρχή επάνω στο δίπολο "προσφορά-ζήτηση" και ανάλογα με την επικινδυνότητα της τοποθέτησης , αυτά είναι τα διαβόητα spreads).
Άρα, τελικά, ο αέρας που παράγει η ΕΚΤ καταλήγει να αποτελεί προϊόν δανεισμού, ο οποίος επιβαρύνει επιτοκιακά ένα κράτους περί το 4%-5%.

Παράδειγμα: Έστω ότι η ΕΚΤ έκοψε 100?. Αυτά τα δανείζει στην τράπεζα Τ με επιτόκιο 0,75%. Η Τράπεζα Τ τα δανείζει με τη σειρά της στο κράτος Κ με επιτόκιο 5%. Άρα το κράτος, όταν θα έρθει η ώρα της αποπληρωμής, θα πρέπει να αποπληρώσει 105?. Από αυτά τα 105?, τα 4,25 θα τα κρατήσει η τράπεζα Τ, ως απόδοση του επιτοκίου της. Και τα υπόλοιπα 100,75? θα πρέπει να τα αποδώσει στην ΕΚΤ.

Ας το δούμε με ερωταπαντήσεις για να γίνει σαφές τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω:

Ερώτηση: Άρα, ποιος κερδίζει με τον τρόπο λειτουργίας του ευρώ?
Απάντηση: Οι τράπεζες και η ΕΚΤ.

Ερώτηση: Επομένως, το ευρώ παράγει χρέος?
Απάντηση: Ασφαλώς ναι! Άλλωστε, για να αποδοθεί 5% τόκος σημαίνει ότι απαιτείται ανάπτυξη περί