Φοβού τους Έλληνες ή Οι Φοβισμένοι Έλληνες;

16:41 4/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Η San Kiyi(1) στο βιβλίο της με τίτλο: Freedom from Fear (1991) αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Λένε ότι η εξουσία διαφθείρει, και διαφθείρει όχι μόνον αυτούς που την ασκούν αλλά και αυτούς στους οποίους επιβάλλεται, επειδή φοβούνται μη χάσουν την περιουσία τους, τους φίλους τους, τη δουλειά τους, μήπως ταπεινωθούν και μείνουν στην αφάνεια»(2).
Σύμφωνα με τα παραπάνω λόγια, ο σύγχρονος άνθρωπος κατάφερε να γίνει και θύτης και θύμα στο παιχνίδι της εξουσίας που ο ίδιος εφηύρε

με πρόσχημα την κοινωνική οργάνωση. Ένα παιχνίδι που αντί για....
ευχαρίστηση τον φιλοδώρησε με μια σειρά από φοβίες, όπως για παράδειγμα τη φοβία της ταπείνωσης, της αποτυχίας, της κατωτερότητας. Οι φοβίες αυτές πρόκειται και επίμονες, υπερβολικές καταστάσεις με έντονο το στοιχείο της ανησυχίας, καλά εδραιωμένες τόσο στο ίδιο το άτομο όσο και στις αλληλεπιδράσεις του με τους άλλους. Τι όμως διαμόρφωσε αυτές τις φοβικές διαστάσεις; Τι είναι αυτό που τις συντηρεί και τις διαιωνίζει; Μήπως πρόκειται για τη φύση του ανθρώπου, μήπως είναι προϊόν διαπαιδαγώγησης; Μήπως η ίδια η εξουσία διαμορφώνει και εφαρμόζει μια καλά σχεδιασμένη πολιτική φόβου και υποχώρησης; Μήπως είναι απλά χαρακτηριστικό της ανταγωνιστικής και ατομικιστικής εποχής μας στην οποία ο Θεός Φόβος και ο Θεός Παν, της αρχαίας Ελλάδας, έπρεπε να εκσυγχρονιστούν κάτω από τους δείκτες του χρηματιστηρίου και της κεφαλαιαγοράς για να συνεχίσουν να υφίστανται;
Το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει κατά καιρούς σπουδαίους διανοούμενους και κοινωνικούς επιστήμονες. Η απάντηση δεν είναι απλή και ενδεχομένως δεν είναι μια. Ακόμα και η «σχετικοποίηση» των παραμέτρων μπορεί να αποτελεί μια μέση απάντηση αν και λιγότερο ικανοποιητική. Για το λόγο αυτό δεν θα επεκταθούμε σε περαιτέρω αναλύσεις και θεωρητικές αναφορές πάνω στο θέμα αυτό.
Εντούτοις, από μια άλλη οπτική παρατηρούμε ότι οι φοβικές καταστάσεις που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος συνδυάζονται με τις υπαρξιακές του ανησυχίες αναφορικά με τη μοναξιά, την τρέλα και το θάνατο. Ο άνθρωπος σε όλη του τη ζωή προσπαθεί είτε να συμφιλιωθεί μαζί τους είτε να τις ξεπεράσει. Άλλες φορές, οι φοβίες αυτές είναι πιο δυνατές από τις προσπάθειες του με συνέπεια να τον αποδιοργανώνουν συναισθηματικά και να τον οδηγούν σε συμπεριφορές που τον βλάπτουν σωματικά και ψυχολογικά (αποφυγή των καταστάσεων που ενδεχομένως του προκαλούν φοβία, ταύτιση με το φόβο, κοινωνική απόσυρση, κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές κ.α.) (Μπουλουγούρης, 1996) (3).
Σε αντίθεση, όμως, με τις φοβίες της μοναξιάς, του θανάτου και της τρέλας, οι φοβικές καταστάσεις (αποτυχία, κατωτερότητα ταπείνωση, κ.α.) που σχετίζονται περισσότερο με την εξουσία, την κοινωνική και οικονομική καταξίωση και υπεροχή έναντι των άλλων δεν έχει να κάνει τόσο με την συμφιλίωση και την αποδοχή. Οι διαστάσεις και τα περιθώρια που προσδίδουν στο άτομο έχουν διπολική φύση (όλα ή τίποτα, επιτυχία-αποτυχία) σε βαθμό που να μην του επιτρέπουν ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις και αποκλίσεις από τον αρχικό στόχο που δεν είναι άλλ