Φταις εσύ...δάσκαλε!

Αχ, καημένε γονιέ,
καταλαβαίνω την αγωνία σου, αλλά δε σε κατανοώ! Βαδίζεις σκυφτός από την κούραση της ημέρας, αλλά δε σκύβεις το κεφάλι , να ακούσεις αυτά που σου λένε,την ώρα που πρέπει. Το τινάζεις με έπαρση κι εγωισμό, γιατί αυτός που σου μιλά για το παιδί σου είναι ο δάσκαλος.
Ο δάσκαλος! Τι είναι ο δάσκαλος για σένα? Ένα τίποτα! Τι παραπάνω ξέρει αυτός από σένα? Απολύτως τίποτα! Κι αλίμονό του, αν μειώσει στα ......
μάτια σου, έστω και στο ελάχιστο, το παιδί σου! Πώς να αποδεχθείς τη μείωση αυτή? Πώς να αποδεχθείς τη μείωσή σου!
Ξέρεις καλύτερα το παιδί σου από τον
καθένα. Το διαβάζεις σαν ανοιχτό βιβλίο, γιατί είσαι ο γονιός του.
Κι αρχίζεις την καλύτερη τακτική άμυνας. Την επίθεση!
"Φταις εσύ, δάσκαλε, που του έπεσε η απόδοση. Σε φοβάται, κυρία Θ. και γι΄αυτό φέτος δεν είναι καλός στα μαθήματα. Όσο για τη μελαγχολία,για την οποία μου μιλάτε, εγώ δε διαπίστωσα κανένα τέτοιο σημάδι. Στο σπίτι το παιδί μου είναι μια χαρά. Πάψτε να ψάχνετε δ
Keywords
Τυχαία Θέματα