Γιατί πρέπει να επιστρέψου​με στη δραχμή

10:52 3/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Η ελληνική οικονομία εξοντώνεται και υποθηκεύεται στους άτεγκτους
δανειστές της.
Και το χειρότερο, δολοφονείται η ελπίδα για ανάσταση, αφού έχει πέσει στα Τάρταρα.
Στην πραγματικότητα έχουμε ήδη πτωχεύσει.
Τι περισσότερο τραγικό μπορεί να μας συμβεί;
Πόση μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία, .......

αυτοκτονίες απελπισμένων μένει να δούμε; Πόσες άλλες επιχειρήσεις και μικρομάγαζα θα κλείσουν; Πόσο περισσότερο μπορεί να μας υποβαθμίσουν από την κατηγορία σκουπίδια, οι περιώνυμοι οίκοι αξιολόγησης.

Η

ανυπαρξία εθνικού νομίσματος με δυνατότητα υποτίμησής του και εκτύπωσης δικού μας χρήματος, (βλέπε και βραβείο Νόμπελ στον Ρόμπερτ Μαντελ σχετικά με τις ζώνες νομισμάτων), μας καθιστά υποχείριους στους πιστωτές, ευάλωτους στο διεθνή ανταγωνισμό και στους διεθνείς κερδοσκόπους.

Όπως έχει πει και ο παλαιός μεγαλοτραπεζίτης Ρότσιλντ «δώστε μου εμένα τη διαχείριση του νομίσματος και αφήστε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους!».

Αντί να εκδώσουμε χρήμα -με σύνεση και φειδώ βέβαια- για να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, απλώνουμε το χέρι ως επαίτες για να μας δανείσει η φοβερή Τρόικα με επαίσχυντους όρους χώρας-αποικίας.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δανείων κατευθύνεται σε παλαιότερα χρέη, τα οποία γιγαντώνονται συνεχώς, ως ένας δολοφονικός φαύλος κύκλος.

Το σκληρό ευρώ, μας αποδυναμώνει όπως και τις άλλες περιφερειακές οικονομίες και ευνοεί κυρίως τη Γερμανία που παράγει ολιγοπωλειακά βιομηχανικά και τεχνολογικά προϊόντα και ανταγωνίζεται με επίσης σκληρά νομίσματα όπως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας.

Η ίδια χώρα – δυνάστης της Ευρώπης, συγκεντρώνει τεράστιες διεθνείς αποταμιεύσεις με χαμηλά ή μηδενικά επιτόκια, αφού θεωρείται ασφαλής επενδυτικός προορισμός.

Η Ελλάδα, με κυρίως τουριστική και γεωργική κατεύθυνση, ανταγωνίζεται χώρες με μαλακά νομίσματα, δηλ. με χαμηλές ισοτιμίες προς το σκληρό ευρώ.

Και η όποια θλιβερή ανταγωνιστικότητά της, εξοντώνεται ολοένα και περισσότερο.

Μόνη λύση η επιστροφή στη δραχμήΤελικά, η μόνη βιώσιμη λύση είναι η επιστροφή στη δραχμή, σε συνδυασμό με περίοδο χάριτος, κουρέματος και αναδιάρθρωσης του χρέους, με ικανή και έντιμη διακυβέρνηση, νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών, αναπτυξιακή προοπτική και παραμένοντας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως πολλές άλλες χώρες.

Αυτή η λύση προτείνεται από τους Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Κένεθ Ρογκόφ, Μάρτιν Σμίθ, Κώστα Λαπαβίτσα, Στέργιο Σκαρπέδα, Νουλιέλ Ρομπινί, μέχρι και τον Τζώρτζ Σόρος, τους Ιάπωνες της Ναμούρα, διεθνή οικονομικά ινστιτούτα και πολλούς άλλους, όλοι τους μέλη της «συμμορίας της δραχμής»!

Αλλά με την ίδια «συμμορία» φαίνεται ότι συμφωνεί και μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που ασφαλώς θα αποτελούσε και την συντριπτική πλειοψηφία, αν υπήρχε ελάχιστη ισονομία στην πληροφόρησή του μεταξύ των δύο απόψεων.

Το νέο γερμανικό imperium αν δε βολευόταν με την παραμονή μας στο ευρώ,ασφαλώς και θα