Η Eυρώπη των... ονείρων μας

13:16 27/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Η γηραιά ήπειρος ζει- μαζί της και μεις- μια περίοδο πραγματικής «κοσμογονίας», μακριά απ το ζοφερό παρελθόν των δύο παγκοσμίων πολέμων, του τείχους του αίσχους και την πολυδιάσπαση κομμουνιστών-καπιταλισμών. Με ενιαίο νόμισμα στο μεγαλύτερο μέρος της, με προοπτικές ομοσπονδοποίησης κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ, με παγκοσμιοποιημένη την κοινωνία της στα κελεύσματα των πολυεθνικών αλλά κυρίως των τραπεζών της εγγυώνται ένα «λαμπρό» μέλλον. Αρκεί να παραθέσουμε ορισμένα

στοιχεία για να το....
επιβεβαιώσουμε.

Το λαμπρό μέλλον της καταρχήν το εγγυώνται οι ηγεσίες της, (σε όλα τα επίπεδα), που είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει διαχρονικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Δικαιωματικά απ τις χώρες που θεμελίωσαν τη δημοκρατία διαχρονικά. Τη χώρα μας φυσικά και τη Γαλλία. Η κοιτίδα της δημοκρατίας, του Περικλή, του Κλεισθένη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Παρθενώνα, της τραγωδίας, της κωμωδίας, της φιλοσοφίας, της Εκκλησίας του Δήμου εξέπεσε να παραχωρεί κυριαρχικά της δικαιώματα-κατά δήλωση του πρωθυπουργού της-, εξαιτίας της απρονοησίας όλων όσων άσκησαν πολιτική εξουσία τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια. Από τις συνεδριάσεις της Βουλής των Πεντακοσίων και της Εκκλησίας του Δήμου, περάσαμε στις συνεδριάσεις των εξεταστικών για τα σκάνδαλα, που δυστυχώς ανανεώνονται συνεχώς . Η Αφροδίτη της Μήλου, ΠΛΈΟΝ, κοσμεί, εκτός από το μουσείο του Λούβρου και κάποια εξώφυλλα ευρωπαϊκών περιοδικών με προέκταση της χειρός της ή για ν ακριβολογούμε του μεσαίου της δακτύλου.

Η Γαλλία που σηματοδότησε τη μεγαλύτερη ίσως ανατροπή της παγκόσμιας ιστορίας, η χώρα που απελευθέρωσε τον άνθρωπο απ τα δεσμά του Μεσαίωνα, «πρωταγωνιστεί» σήμερα με... τα «υπέρηχα» εγκυμοσύνης της Κάρλα, την καμαριέρα του σοσιαλιστή διευθυντή του ΔΝΤ (οξύμωρο ε;) και παρολίγον υποψήφιο των σοσιαλιστών, και την κόρη του φασίστα Λεπέν, που δημοσκοπικά τουλάχιστον, φαίνεται «σοβαρότερη» απ τους εκπροσώπους των γκολικών και σοσιαλδημοκρατών (εκεί καταντήσαμε).

Η Ιταλία δεν «ξεμπέρδεψε» οριστικά με τη φασίζουσα κουλτούρα, τη βλακεία και την καταρράκωση ηθών και αξιών. Ο απαγχονισμός του Μουσολίνι πήγε «στράφι», αφού δε φαίνεται να έκανε σοφότερο τον ιταλικό λαό, που βρήκε στο πρόσωπο ενός φαιδρού γελωτοποιού, καρικατούρα πολιτικού Τον «ηγέτη» της μακροβιότατο πολιτικά, παρακαλώ. Η ιταλική κοινωνία διχάζεται σήμερα για το αν η μαροκινή είχε κλείσει τα 17 στο όργιο ή δεν τα χε κλείσει.

Η χώρα που κατατρόπωσε το ναζισμό και το φασισμό 65 χρόνια πριν, η Ρωσία, έχει τους περισσότερους οργανωμένους νεοναζί από κάθε άλλη χώρα, και οι οργανώσεις αυτές, με κύρια τη SS (σε μετάφραση σλαβική συμμαχία), κτυπούν νυχθημερόν κάθε ξένο που κινείται στις μεγαλουπόλεις. Κι όλα αυτά με την ατιμωρησία, αν όχι την έμμεση προτροπή της ρωσικής κοινωνίας και του υπερηγέτη της Πούτιν. Δεν υπάρχει τραγικότερη ιστορική «φάρσα» απ το να βλέπεις τα πρώην θύματα των θηριωδιών του Χίτλερ, να μετατρέπονται στους κυνικότερους θύτες (Ρωσία και Ισραήλ)