Η Χειραγώγηση του Φόβου

23:17 16/5/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Η βία είναι παράγωγο δεδομένων οικονομικών - κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων. Υπ’ αυτήν την έννοια η βία αποτελεί το συνηθέστερο υποπροϊόν κάθε κοινωνικού σχηματισμού, το οποίο κατά βάση υποθάλπεται από την αδικία και την ανισότητα: άδικη διανομή του παραγόμενου πλούτου, μη ισότητα απέναντι στον νόμο, ανισότητα ευκαιριών στην εκπαίδευση, στην επαγγελματική και κοινωνική ανέλιξη...

Σε γενικές γραμμές και για όσο η οικονομία «ρολάρει» οι κοινωνίες διαθέτουν τους μηχανισμούς απορρόφησης της βίας που παράγουν. Ο συνδυασμός των ....
δυνατοτήτων καταστολής και χειραγώγησης μπορεί και κρύβει

τα προβλήματα κάτω από το χαλί.

Οι περίοδοι κρίσης χαρακτηρίζονται (και) από την αδυναμία της κοινωνίας να απορροφήσει τη βία που παράγει. Σε τέτοιες περιόδους η αδικία και η ανισότητα εντείνονται, επεκτείνονται και αφορούν μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Η εμφάνιση του φόβου αποτελεί το φυσικό αποτέλεσμα της εμφάνισης της βίας ή της απειλής της. Ο φόβος, ωστόσο, αποτελεί βασικό μηχανισμό χειραγώγησης. Είναι το πολυτιμότερο όπλο που έχει στη διάθεσή της η εξουσία. Μια φοβισμένη κοινωνία γίνεται έρμαιο των μηχανισμών καταστολής και χειραγώγησης.

Ήδη έχει αρχίσει μια δύσκολη περίοδος, κατά την οποία η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους φόβους της και να τους διαχωρίσει από τις φοβίες της που σκόπιμα και συστηματικά καλλιεργούνται. Έχει έρθει η ώρα που πρέπει να διακρίνουμε τον πραγματικό «δράκο» της... παραμυθένιας ευημερίας μας και να τον αντιμετωπίσουμε. Στο πεζοδρόμιο, με πάθος, χωρίς φόβο και – το κυριότερο – με ακάλυπτα τα πρόσωπα..
H Χειραγώγηση του Φόβου (του Noam Chomsky)
H Χειραγώγηση του Φόβου (του Noam Chomsky)
Το να εμπνέεται το αίσθημα του φόβου από συστήματα εξουσίας ώστε να πειθαρχούν οι εγχώριοι πληθυσμοί είναι μια πρακτική που έχει αφήσει ανεξίτηλα και τρομερά ίχνη αιματοχυσίας και δυστυχίας, τα οποία (για κακό δικό μας) αγνοούμε. Η πρόσφατη ιστορία παρέχει πολλά σοκαριστικά παραδείγματα.

Στα μέσα του 20ού αιώνα συνέβησαν πιθανώς τα πιο ειδεχθή εγκλήματα μετά από την περίοδο των Μογγολικών επιδρομών. Τα πιο άγρια διαπράχθηκαν εκεί όπου ο Δυτικός πολιτισμός απολάμβανε το ζενίθ του μεγαλείου του. Η Γερμανία ήταν κέντρο των επιστημών, των τεχνών και της λογοτεχνίας, της ανθρωπιστικής μόρφωσης, καθώς και άλλων αξιομνημόνευτων επιτευγμάτων. Πριν από τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, και πριν η αντι-Γερμανική υστερία κατακλύσει τη Δύση, η Γερμανία εθεωρείτο από Αμερικανούς πολιτικούς επιστήμονες ως το παράδειγμα Δημοκρατίας που θα έπρεπε να υιοθετηθεί στις δυτικές κοινωνίες. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 η Γερμανία, σε διάστημα μόλις λίγων ετών, οδηγήθηκε σε ένα επίπεδο βαρβαρότητας που ιστορικά έχει λίγα ισοδύναμα. Και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι αυτό έλαβε χώρα μεταξύ των πιο εκπαιδευμένων και πολιτισμένων τμημάτων του πληθυσμού.

Στο αξιομνημόνευτο ημερολόγιο της ζωής ενός Εβραίου επί Ναζισμού, ο Victor Klemperer – αφού ξέφυγε από τους θαλάμους αερίων σχεδόν σαν από θα