Η δαιμονοποίηση της τρόικας: Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ

19:46 6/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Η κυβέρνηση πλειοδοτεί σε δολοφονική μανία εκτέλεσης των εντολών του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου και οι άλλες «δημοκρατικές» και «αριστερές» δυνάμεις πλειοδοτούν στα εκλογικά τεχνάσματα απάτης: «επαναδιαπραγμάτευση του χρέους», «αντιμνημονιακά μέτωπα» και άλλες τέτοιου είδους αντι-τροϊκές ρητορείες…

Με αυτές τις πολιτικές αλχημείες επικαλύπτουν τα πραγματικά αίτια των συμφορών μας, αφήνουν στο απυρόβλητο τους Αφέντες της βαρβαρότητας και δημιουργούν νέες θανάσιμες αυταπάτες σκλαβιάς και υποταγής.

Το να δαιμονοποιεί κανείς την τρόικα

και τα Μνημόνια συγκαλύπτει τους εκτελεστές του....
εγκλήματος και αγωνίζεται για τη σωτηρία τους.

Η τρόικα είναι ο επιτηρητής των αποφάσεων των αφεντικών της βαρβαρότητας: το διεθνές ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο και οι ποικίλες μαφίες του.

Τα Μνημόνια είναι ο «καταστατικός χάρτης», η κωδικοποίηση αυτών των αποφάσεων…

Η κυβέρνηση είναι το εκτελεστικό όργανο αυτών των αποφάσεων: Αποφάσεις κωδικοποιημένες και στα προγράμματα τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ

Αν και τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά όλα αυτά, θα υπογραμμίσουμε και εδώ τούτο: Μη τσιμπάμε τα δολώματα απάτης. Ότι δηλαδή είναι η τρόικα που επέβαλε αυτή την πολιτική στην κυβέρνηση.

Η τρόικα, απλώς «επιτηρεί» και χρησιμοποιείται σαν «μπαμπούλας» προκειμένου να υλοποιηθούν οι αποφάσεις των μαφιών του χρήματος: ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ-ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ των κυβερνητικών κομμάτων και με την απαραίτητη «αντιπολιτευτική» υπόκρουση των «αριστερών» ψαλτών και των ποικίλων (σήμερα) «αντιμνημονιακών»…

Θύμιος Π.
Διαβάστε το παρακάτω, πολύ διαφωτιστικό κείμενο:

Ηρθε η ώρα!
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
«Η απλήρωτη εργασία των εργατών είναι το μέσο με το οποίο διεξάγεται ο συναγωνισμός».

(Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος πρώτος, σελίδα 567).

«H μόνιμη τάση του κεφαλαίου είναι να υποβιβάσει τους εργάτες ίσαμε το μηδενικό επίπεδο».

(Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος πρώτος, σελ. 621)

Η απόδειξη για το «πού το πάνε» με τις Συλλογικές Συμβάσεις και την πλήρη κατάργηση ακόμα και αυτού του βασικού μισθού,

βρίσκεται στην ίδια την κυβερνητική πολιτική, όπως και στην πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και όχι στα υπαρκτά ή ανύπαρκτα «email» της τρόικας.

Η ουσία του ζητήματος συνίσταται στο εξής:

Η πολιτική και η στρατηγική της άρχουσας τάξης στοχεύουν στη λεηλασία των εργαζομένων, στη συντριβή εκείνου που στη γλώσσα τους παρουσιάζεται σαν «μισθολογικό κόστος», ώστε να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου, μέσα από την περαιτέρω αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Είναι η εκπλήρωση αυτού του στόχου, είναι η εξασφάλιση της απρόσκοπτης κερδοφορίας του κεφαλαίου,είναι η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων (και όχι το «γινάτι» κάποιας τρόικας ή της εκάστοτε κυβέρνησης της πλουτοκρατίας) που για να ικανοποιηθεί δεν μπορεί παρά να περάσει μέσα από