Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Αυτή είναι η γλώσσα της δύναμης του Οικουμενικού Πατριαρχείου: Ο μάρτυρας Πατριάρχης και οι “ελεύθεροι πολιορκημένοι” της Βασιλεύουσας.

Η πονεμένη Ρωμηοσύνη. Τα δάκρυα στην Παναγία του Σουμελά. Ο συγκλονιστικός αναστεναγμός για τη Σχολή της Χάλκης. Το κερί και το ευλαβικό προσκύνημα στην κλειστή πύλη του Αγίου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου Ε΄. Η προσήλωση προς το εκκλησιαστικό τυπικό της ταπείνωσης του Φαναρίου, που...
ευωδιάζει εκκλησιαστικό ήθος και ορθόδοξο φρόνημα.

Και η γλώσσα της αδυναμίας της;

“Η ύβρις και
η εκδίκηση της φύσεως”. Οι “πράσινες” ανησυχίες και οι κρουαζιέρες. Τα γενέθλια του Πατριάρχη και των αρχιερέων του Θρόνου. Η συμπροσευχή με αιρετικούς και αλλόθρησκους. Η “βαπτισματική θεολογία” και η θεολογία των “αδελφών Εκκλησιών”. Τα “πρωτεία εξουσίας” και η συμφωνία του Σαμπεζύ. Τα κοινά κείμενα της ντροπής της Ραβέννας, της Ελούντας και του Πόρτο Αλέγκρε. Οι πρωτοκλισίες στα δείπ
Keywords
Τυχαία Θέματα