Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

01:35 2/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Simone LE BARON
Γλωσσολόγος – Καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας
Διπλωματούχος της Alliance Française de Paris

Αγαπητοί μου φίλοι,
Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το γράμμα στον Ρήγα Βελεστινλή ο οποίος πέθανε στο Βελιγράδι τον Ιούνιο 1798. Με την φιλική και διακριτική υποστήριξη μερικών Γάλλων επαναστατών, έτρεφε την ελπίδα να βοηθήσει τον ελληνικό λαό να απελευθερωθεί από τους Τούρκους. Θυσίασε τη ζωή του στο.....
βωμό του ιδανικού του. Σήμερα ο ελληνικός λαός βρίσκεται πάλι υπό κατοχή. Αυτή τη φορά όμως η απειλή δεν έρχεται από την Ανατολή, αλλά από την ίδια την Γαλλία

η οποία δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα με την Γερμανία το 1950, δηλαδή τον πρόδρομο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του συστήματος της κομματοκρατίας. Όταν μπήκε η Ελλάδα στον Ευρωπαϊκό χορό το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν σας είπε: «Ξέρετε κάτι παιδιά; θα μπούμε στην ΕΟΚ που είναι απλώς και μόνο ένας νόμιμος τρόπος για τις πλούσιες χώρες να εκμεταλλευτούν τις φτωχιές, για να γίνουμε εμείς, μια χούφτα πολιτικών, πλούσιοι και εσείς να ψοφήσετε στην πείνα μέσα σε 15 χρόνια». Σας είπε: «Αγαπητοί μου συμπατριώτες, η χούντα μας έχει γονατίσει, μας έχει υποβαθμίσει στο περιθώριο της Ευρώπης. Είμαστε οπισθοδρομικός λαός, αν μπούμε στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, θα είμαστε κι εμείς μοντέρνοι». Και γίνατε μοντέρνοι...
Το 1974, δεν έγινα χίπισσα για να αποφύγω την καταναλωτική κοινωνία, ήρθα κοντά σας. Μέχρι το 1980 νόμιζα πως είχα βρει τον παράδεισο. Έκανα λάθος, ήταν το καθαρτήριο πριν από την κόλαση. Από το 1989 μέχρι το 1992, έκανα άλλη μια προσπάθεια, μαζί με τον γιο μου αυτή τη φορά. Αλλά... άλλοι μετανάστες με πρόλαβαν. Έφυγα πάλι, δούλεψα στην Ιταλία, την Ελβετία κι επέστρεψα στην Γαλλία δίχως να μπορέσω να προσανατολιστώ. Και τελικά, πήρα την εξής απόφαση: θα ήμουν πολίτις της ελευθερίας, η πατρίδα μου θα ήταν η ελευθερία. Πέρασαν τα χρόνια, μεγάλωσα μαζί με το παιδί μου και κατάλαβα ότι οι ρίζες της ελευθερίας μου βρίσκονται στην Ελληνική Οικουμένη, συνεπώς και ότι η μοναδική πατρίδα μου είναι η Ελληνική Οικουμένη. Και σαν τον Ρήγα, είμαι έτοιμη να θυσιαστώ για αυτή την πατρίδα.
Η παγκοσμιοποίηση, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Ενοχή… Ξέχασα τίποτε;; Ήμασταν όλοι έτοιμοι να βουλιάξουμε, πρώτα οι Γάλλοι και οι Γερμανοί – ύστερα σας ήρθε το τσουνάμι – ευτυχώς μας έσωσαν οι ήρωες του συστήματος. Η ζωή μας κυλούσε μες την καλή χαρά, στις ταβέρνες και με τραγούδια, μας τιμώρησαν διότι απαγορεύεται η χαρά σε αυτό το κόσμο. Μας θύμισαν ότι βρισκόμαστε πλέον στην κόλαση. Στον παράδεισο διασκεδάζουν… Ωστόσο, είχαν ξεχάσει ότι υπάρχει εκείνος ο λαός, ούτε Δύση, ούτε Ανατολή, μόνο Ελλάδα, μια γλώσσα, μια φωνή, μια ψυχή, αυτός ο λαός που χίλιες φορές σαν τον φοίνικα ξαναγεννήθηκε. Αυτός ο λαός που άκουσε τη φωνή του Ευριπίδη ερχόμενη από τα βάθη των αιώνων να λέει: «Εἶναι ἀνόητος αὐτός πού περιφρονεῖ τίς συνθῆκες ζωῆς τῆς πατρίδας του ... καί εὐχαριστιέται μέ τό νά μιμεῖται ξένους τρόπους ζωῆς». Λες και ήξερε για την κατοχή του εικοστού