Η «πλατεία» έχει τη δική της ιστορία και ξέρει ποιοι «είναι ίδιοι»

15:45 8/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το «όλοι ίδιοι είναι», το «όλα τα κόμματα ίδια είναι», το «και οι 300 ίδιοι είναι»,
το «όλοι οι συνδικαλιστές ίδιοι είναι», το «όλα τα συνδικάτα ίδια είναι» αποτελούν
πλευρά του ίδιου νομίσματος που στην άλλη όψη του γράφει με κεφαλαία γράμματα:

Το «όλοι ίδιοι είναι», είναι η προέκταση του πολιτικού και....
ιδεολογικού δηλητηρίου
που διατείνεται ότι «όλοι φταίμε».

Αλλά μόνο εκείνοι οι πραγματικά ίδιοι μεταξύ τους, μόνο εκείνοι που - επειδή είναι
ίδιοι - υπηρέτησαν τον ίδιο «μονόδρομο», μόνο εκείνοι που ακολούθησαν

την ίδια
πολιτική και έφεραν το λαό στη σημερινή κατάσταση, έχουν όφελος από το «όλοι
ίδιοι είναι».

Ποντάρουν στο «όλοι ίδιοι είναι» για να μην μπορούν τα θύματά τους να τους
ξεχωρίσουν.

Για να έρχονται, τώρα, να παριστάνουν τους «σωτήρες» και να ζητούν και τα ρέστα.

Για να μπορούν, τελικά, μέσα από το «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», να διεκδικούν
ένα φτηνό συγχωροχάρτι βουτηγμένοι στην κολυμπήθρα της δήθεν «αυτοκριτικής»
τους, την καθαγιασμένη με το αντιδραστικό «μύρο» περί «συλλογικής ευθύνης».

Ίδιοι μεταξύ τους είναι αυτοί που κυβέρνησαν και όσοι τους στήριξαν στις μικρές και
μεγάλες επιλογές τους:

Από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ μέχρι τα ξεπουλήματα και τις «κεντροαριστεροδέξιες»
μεταμφιέσεις τους.

Ίδια μεταξύ τους είναι τα κόμματα που για να εξυπηρετούν το βιομήχανο λένε στο
λαό ότι είναι «ίδιος» ο εργάτης με τον κεφαλαιοκράτη.

Που για να υπηρετούν τον τραπεζίτη, λένε στο λαό ότι είναι «ίδιος» και ο τραπεζίτης
και ο γδαρμένος από τους τοκογλύφους υπάλληλος.

Που για να εξασφαλίζουν κέρδη στον εφοπλιστή και στον εργολάβο, λένε στο λαό
ότι είναι «ίδιος» αυτός που πληρώνει τα διόδια με αυτόν που τα εισπράττει, ότι
είναι «ίδιος» αυτός που «θαλασσοπνίγει» με εκείνον που θαλασσοπνίγεται.

Ίδιοι μεταξύ τους είναι εκείνοι από τους «300» που ψηφίζουν μνημόνια, που όταν
δεν ψηφίζουν μνημόνια φροντίζουν να ψηφίζουν πάνω από τα μισά νομοσχέδια
από κοινού με εκείνους που ψηφίζουν τα μνημόνια, που στηρίζουν την ΕΕ του
Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ευρώ, που εδώ και τριάντα χρόνια είναι ο «μπάστακας»
ενός διαρκούς μνημονίου.

Ίδιοι μεταξύ τους είναι εκείνοι που έχουν μετατρέψει τα συνδικάτα σε «συν-εταίρο»
του ΣΕΒ, σε ομοτράπεζο των «κοινωνικών διαλόγων», σε νεροκουβαλητή των
εκάστοτε κυβερνώντων και σε πέμπτη φάλαγγα ενάντια στα δίκαια των εργατών.

Οσοι δήθεν «προσκαλούν» το λαό να διαδηλώνει «αγανακτισμένα» αλλά υπό την
προϋπόθεση ότι θα ασπαστεί το δικό τους τροπάρι τού «όλοι ίδιοι είναι», «έξω όλα τα
κόμματα», «έξω όλα τα συνδικάτα», «έξω και οι 300» κλπ,

όσοι για το λόγο αυτό έχουν τεθεί υπό την «ακηδεμόνευτη» θωπεία των ΜΜΕ των
βιομηχάνων, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών,

όσο