Η Προσφορά Των Ανένταχτων «Ανέργων»

20:30 28/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Όπως σε κάθε έθνος-κράτος, έτσι και στο ελληνικό, η εργασία στην κοινωνία προϋποθέτει την απουσία της σχόλης. Σε αντιδιαστολή με τους άλλους πολιτισμούς, η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη που προσδιορίζει την πραγματική κατάσταση, δηλαδή αποκωδικοποιεί την ενταγμένη εργασία στο σύστημα, σε ασχολία δίχως πρόοδο, καθιστώντας σαφές, ότι ντροπή είναι η ενσωμάτωση στην στρατευμένη εργασία του έθνους – κράτους, και όχι η ανένταχτη «αεργία» που διατηρεί το πρόσωπο ελεύθερο με την δική του σχόλη ως ύψιστη καλλιέργεια της ιδιοπροσωπίας του αλλά και της.....
επαναστατικής του συμμετοχής του στον δημόσιο

βίο. Αυτό για τους ανθρώπους των μεγαλουπόλεων, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, και γι’ αυτό εξανίσταντο κάθε φορά που ακούν ο «άνεργος πολίτης (ενεργός όμως εν ελευθερία) είναι ο τρομοκράτης του συστήματος. Ελεύθερος από τις μέριμνες της καθημερινότητας και τους πειθαναγκασμούς των εκβιαστικών διλλημάτων, ο «άνεργος» της εποχής μας είναι η αντίσταση στην κομματοποίηση του έθνους… Είναι ο ακροτελεύτιος φύλακας της συνολικής ελευθερίας των πολιτών, και συγχρόνως το φύραμα που πάνω του θα ζυμωθεί η ανάγκη για ελεύθερο έθνος.
Οικονομικά φαίνεται ανενεργός (αλλά δεν είναι γιατί το μικρό εισόδημα του το χαλάει όλο), κοινωνικά όμως, είναι παρόν, ελεύθερος ως είναι, η φωνή του σπάει τα κατεστημένα, καθώς λοιδορείται η στάση του από την αδυναμία να τον καταλάβουν οι ασχολούμενοι επί των δημοσίων, το παράδειγμα του και η στάση του απέναντι στο κράτος, θα γίνει πρότυπο αντίστασης (φυσικά αφού περάσει πρώτα από την φωτιά της χλεύης και της περιφρόνησης, και βγει καθαρό χρυσάφι). Διότι την σημερινή εποχή, μεγαλύτερη προσφορά έχει ο «άνεργος» που σπάει τους τροχούς τους κράτους και μάχεται για την ελεύθερη εργασία, παρά κάποιος πετυχημένος και δακτυλοδεικτούμενος δικηγόρος που έχει κομματικοποιηθεί και γίνεται η άμυνα του κράτους απέναντι στην κοινή σχόλη του βίου, καθώς και η επίθεση του συστήματος απέναντι στα δικαιώματα των πολιτών για ανένταχτη δράση στα κοινά. Ο «άνεργος» απελευθερώνει συνειδήσεις και γίνεται βάλσαμο κάθε φορά που η ελπίδα για ελευθερία πάει να χαθεί, όμως, ο μεγάλος και δακτυλοδεικτούμενος δικηγόρος ή ακόμα και ο απλός εργαζόμενος που έχει κομματικοποιηθεί, λειτουργεί ως καύσιμη ύλη που κινεί την κομματική μηχανή προς όφελος του κομματικού δυνάστη επί των συνειδήσεων των ελλήνων πολιτών. Περισσότερο έχει την ανάγκη η κοινωνία ν’ ακούσει την φωνή του «ανέργου» που μπορεί ελεύθερα και χωρίς παρωπίδες να κρίνει τα πράγματα, παρά οποιουδήποτε κομματικοποιημένου διευθυντή που είναι μες στα πράγματα αλλά μιλά με μπλε ή πράσινη γλώσσα σαν να θέλει να διαστρέψει τον δημόσιο διάλογο σε μικροκομματικό εργαστήρι παραγωγής φανατισμένων λόγων. Και λέω στα αδέρφια μου τους «ανέργους» (διότι «άνεργος» είμαι κι εγώ αλλά ελεύθερος): μην ντρέπεστε και μην απολογείστε στους κομματικοποιημένους εργαζόμενους, κάθε φορά που σας ρωτούν και σας κρίνουν, να νιώθετε υπερήφανοι που δεν συμμετέχετε στην «ενταγμένη εργασία» αλλά με την αποχή σας δίνεται θάρρος και κο