Η Σύναξη του Αη Γιάννη και το υπόβαθρο της ανατροπής της ιδιότυπης κατοχής

21:47 7/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Οι γιορτές των Χριστουγέννων τελειώνουν σήμερα με τη 2η Σύναξη των ημερών: Του Βαπτιστή Ιωάννη του Προδρόμου σήμερα μετά τα Φώτα… Την ίδια στιγμή «συνάζονται» οι ντόπιοι εξουσιαστές για να φανούν δόκιμοι στις πειρατείες των δανειστών και δυτικών ιμπεριαλιστών. Για την αποτίναξη και αυτού του ζυγού θα χρειαστεί για άλλη μία φορά ένας συνδυασμός ανάκτησης πολιτισμικών, ιδεολογικών και ......
πολιτικών επιπέδων με ταυτόχρονη υπέρβαση της υπάρχουσας μούχλας.

Ένας απ’ αυτούς για ένα λαό της πάλαι ποτέ «Καθ’ ημάς Ανατολής» είναι και ο τρόπος λατρευτικής συνέχισης των κορυφαίων

εκκλησιαστικών εορτών την επόμενη μέρα. Όπως θα δείξουμε συνοπτικά, σηματοδοτούν το ήθος του βίου και της πολιτείας μας ως πιστών και επομένως πολιτών.

Στις «δεσποτικές» και «θεομητορικές» εορτές κυρίως ακολουθεί μια νέα, ακριβώς την επόμενη μέρα, όπου συνάσσεται ως συλλογικό υποκείμενο ο λαός του τριαδικού Θεού, για να τιμήσει ποικιλότροπα το ή τα πρόσωπα που βρίσκονται σε 2ο πλάνο στην κύρια εορτή. Έτσι στη χθεσινή εορτή των Θεοφανείων με τη Βάπτιση του Ιησού και αγιασμό των νερών βρίσκεται πιο πίσω ο μέγας ασκητής και προφήτης, ο κοινωνικός και πολιτικός οραματιστής αη Γιάννης ο Πρόδρομος με το κίνημά του, που φανερώνει τις συναντήσεις στον Ιορδάνη ποταμό της ιστορίας…

Να θυμίσουμε ότι παρόμοια τιμούνται στην Ορθόδοξη χριστιανική λατρεία την επόμενη μέρα των Χριστουγέννων η Παναγία μητέρα του Ιησού, στον Ευαγγελισμό της ο αρχάγγελος Γαβριήλ, στη Γέννησή της οι γονείς της Ιωακείμ και Άννα, στη εορτή κορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου οι 12, κ.ο.κ.

Η Σύναξη αυτή δείχνει ότι οφείλουν οι όντως πιστοί να ακολουθήσουν και την επόμενη 3η κατά σειρά μέρα στο ίδιο μοτίβο και με το ίδιο πρότυπο, ομοίως την 4η μέρα κλπ. Οι συνάξεις αυτές οφείλουν στις μέρες της πολλαπλής κρίσης της δυτικόστροφης χριστιανοσύνης που έγινε έρμαια η καλβινίζουσας εκδοχής της στο οικονομικό και πολιτικό μοτίβο (κεφαλαιοκρατία-καπιταλισμός) να κάνει την απαραίτητη επανασύνδεση με την τριαδική παράδοση, που αποτελεί όρο για τον πλιτειακό κοινοτισμό. Ο πολιτειακός κοινοτισμός (άμεση δημοκρατία σε μορφή και περιεχόμενο) αποτελεί όπως δείχνουν αχνά οι «πλατείες» και φανερώνουν οι κοινωνικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές ανάγκες τον τρόπο υπέρβασης του φαύλου πολιτικού συστήματος. Η υπέρβαση αυτή θα αναδείξει το δρόμο και για υπέρβαση του παρακμασμένου καπιταλισμού, χωρίς να πισωγυρίσουμε σε βίαια «κολλελκτιβιστικά» μοντέλα που διέλυσαν τα αρχικά «σοβιέτ» της υπαρκτής μαρξικής εκδοχής σε «αυτοκρατορικό» επίπεδο.

Το ευρύτερο κίνημα που θα αναδειχτεί δεν θα αποτελεί μονομερώς ένα στοίχημα για το βάθος της Οικονομική Κρίσης και τον καημό της Ρωμοισύνης, αλλά ένα υπόδειγμα για την δημιουργική διάλυση της Ε.Ε. σε μια νέα εθνική-διεθνική διέξοδο στο χώρο της Μεσογείου, των Βαλκανίων και στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα.

Η λαϊκή ορθοδοξία με κέντρο τις λατρευτικές συνάξεις, με τα φτερά της νηπτικής και θεολογικής της θεολογίας, μπορεί να αποτελέσει το κύρ