Η θανάσιμη παγίδα του παραλογισμού!!

Ο Γουσταύος Λεμπόν ήταν αυτός που στο βιβλίο του «Η Ψυχολογία των Όχλων» έγραφε ότι στην μάζα τα άτομα εξισώνονται προς τα κάτω, με αποτέλεσμα η ατομική συνείδηση να διαλύεται και να μετατρέπεται σε συλλογικό ασυνείδητο.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Στην φάση αυτή κυριαρχούν βαθύτερες ανορθολογικές τάσεις, οι οποίες εντείνονται όσο η μάζα διέπεται από την ανωνυμία και την ανευθυνότητα. Στο επίπεδο αυτό η επικοινωνία με....
την μάζα έχει μία ανορθολογική βάση –τις συλλογικές πεποιθήσεις και, κυρίως, ένα εργαλείο, την άμεση ή από απόσταση υποβολή.

Η τελευταία, όπως
υποστηρίζει και ο καθηγητής Ψυχολογίας κ.Νικ. Χρηστάκης, συνίσταται στο να «βάζουμε» στο μυαλό του «μαζικού ανθρώπου» μία ιδέα και αυτός να αισθάνεται ότι την έχει σκεφθεί ο ίδιος, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται με αυτήν. Συνεπώς, τα «μαζικά άτομα» δεν μπορούν να σκεφθούν λογικά, δεν γνωρίζουν τις αποχρώσεις, δεν ανέχονται τον αντίλογο και δεν προάγουν στο εσωτερικό τους τις διαλεκτικές συζητήσεις, υιοθετώντας ή απορρίπτοντας τις απόψεις στο σύνολό τους. Είναι ετεροκίνητα, εύπιστα, ευμετάβλητα, ασταθή, παρορμητικά, μισαλλόδοξα, δογματικά, ουτοπικά, αυταρχικά και συντηρητικά –ειδικά δε το τελευταίο σημαίνει ότι τείνουν πάντα να επαναφέρουν την τάξη πραγμάτων την οποία μόλις ανέτρεψαν και, συνεπώς, η επαναστατικότητά τους είναι μυθώδης και φαινομενική.

Μπορούμε έτσι να πούμε ότι στα μαζικά δρώμενα αθροίζεται η ανοησία των συμμετεχόντων και όχι η υπάρχουσα σύνεσή τους. Οι αρχαίοι Αθηναίοι το γνώριζαν αυτό από πρώτο χέρι και είχαν, ματαίως, διαμορφώσει ειδικούς κανόνες στην εκκλησία του Δήμου για να προστατευθούν από τον δικό τους ανεξέλεγκτο παραλογισμό –που, για παράδειγμα, τούς είχε οδηγήσει στην καταδίκη σε θάνατο στρατηγών τους μετά την νικηφόρα ναυμαχία στις Αργινούσες.

Από την άλλη μεριά, θα πρέπει να γίνει δεκτή η –ιστορικά αποδεδειγμένη– άποψη ότι ο συλλογικός παραλογισμός είναι όντως άρρηκτα συνδεδεμένος με μαζικές καταστροφές. Τα ιστορικά παραδείγματα είναι πάμπολλα: το μαζικό πατριωτικό παραλήρημα στρατιωτών και λαού των δυτικών εθνών όταν ξεκινούσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η πιο παράλογη και αναίτια μαζική καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας• η αντίστοιχη συμπεριφορά του γερμανικού λαού στις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου• η άνοδος του φασισμού στην Ιταλία• η αποδοκιμασία του Ελευθ. Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 και, πιο πρόσφατα, ο παραλογισμός πρώην κομμουνιστικών ηγετών στα Βαλκάνια –είναι όλα παραδείγματα τα οποία αποδεικνύουν τον ολέθριο χαρακτήρα αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών της μάζας.

Άλλωστε, αναγνωρίζεται από ψυχολόγους, ανθρωπολόγους και ειδικούς της επικοινωνίας ότι, όταν οι συλλογικές συμπεριφορές γίνουν μαζικές, διαμορφώνονται με βάση τους δικούς τους νόμους, που οι κοινωνικές επιστήμες –παρά την ένδοξη και μακραίωνα ιστορία τους, από τον Αριστοτέλη και τον Ιμπν Χαλντούν μέχρι τον Άνταμ Σμιθ, τον Μαρξ, τον Κέϋνς, τον Βέμπερ και τον Φρήντμαν– δεν έχουν ακόμα επιτύχει να περιγράψουν επαρ
Keywords
Τυχαία Θέματα