Ιερώνυμος: "Ποιά Ελλάδα θα παραδώσουμε στά παιδιά μας;"

02:40 24/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Nα μην επιτρέψουμε πια συμπεριφορές αδιαφορίας, να αντιληφθούμε το χρέος μας απέναντι στους νέους ανθρώπους και να κάνουμε την αυτοκριτική μας, επισημαίνει, μεταξύ άλλων, στο μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών ο Μακαριώτατος.
Το μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου έχει ως εξής:
"Στούς καιρούς τῆς πολυποίκιλης κρίσης, πού.....
μαστίζει τήν ἐποχή μας καί τήν πατρίδα μας, ἴσως μοιάζει ἐξωπραγματικό

νά θυμόμαστε τή σημερινή παγκόσμια ἡμέρα κατά τῶν ναρκωτικῶν, τή στιγμή πού ὅλοι ἀσχολούμεθα μέ ἄλλα πολλά, μέ ἀριθμούς καί λογιστικές, μέ τό χρέος καί τό μνημόνιο.

Κι ὅμως! Ἡ σημερινή ἡμέρα δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, ἀλλά καί ἡμέρα χρέους. Τοῦ ἀληθινοῦ μας χρέους ἀπέναντι στή νέα γενιά! Γιά τό τί ἀκόμη μποροῦμε ὅλοι μας νά κάνουμε γιά τήν καταπολέμηση τοῦ βασάνου αὐτοῦ -καί γενικότερα τῶν ἐξαρτήσεων- πού κατατρώγει τά σωθικά τῆς νεολαίας μας.

Σήμερα πού ὅλοι ἀναρωτιόμαστε: «ποιά Ἑλλάδα θά παραδώσουμε στά παιδιά μας;», ἐπιβάλλεται νά στρέψουμε τούς προβολεῖς τοῦ ἐνδιαφέροντός μας σέ ὅλα ἐκεῖνα, πού κρατοῦν ἀνύστακτη τή διάθεσή μας γιά ἀληθινή προσφορά στίς νεώτερες γενιές. Νά συνειδητοποιήσουμε καί πάλι πώς ἡ πραγματική κρίση εἶναι τό ἔλλειμμα ἤθους, παιδείας, πολιτισμοῦ καί πνευματικῶν αἰσθητηρίων, πού χαρακτηρίζει τήν ἐποχή μας. Νά τολμήσουμε τήν αὐτοκριτική μας, νά μή διστάσουμε νά πάρουμε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, νά θωρακίσουμε τά παιδιά μας μέ τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες, πού ἄρδευσαν χαρισματικά τόν τόπο μας καί τούς ἀνθρώπους του.

Ἔχει πολύ σωστά διαπιστωθεῖ, πώς ἡ οἰκονομική καί κάθε ἄλλη κρίση σπρώχνει τούς νέους κυρίως ἀνθρώπους ἀκόμη περισσότερο σέ ἀδιέξοδους δρόμους, σέ διαρκές ἐσωτερικό κενό καί ἀπόγνωση, στή μάστιγα τῆς κάθε ἐξάρτησης, στόν ψεύτικο παράδεισο, πού δέν λυτρώνει, ἀλλά καταδυναστεύει τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα. Ἡ τωρινή κρίση καί ἡ σημερινή παγκόσμια ἡμέρα κατά τῶν ναρκωτικῶν μᾶς δίνουν τήν πολύτιμη εὐκαιρία νά στοχεύσουμε στόν πυρῆνα τοῦ προβλήματος, νά μήν ἐπιτρέψουμε συμπεριφορές ἀδιαφορίας, νά ἀναζητήσουμε καί πάλι τή χαμένη οἰκογενειακή θαλπωρή, νά μιλήσουμε στά παιδιά καί τούς νέους –πρῶτα μέ τό παράδειγμά μας κι ἔπειτα μέ τό λόγο μας- γιά τήν ἀληθινή εὐτυχία τῆς ζωῆς, γιά τό ὑπερούσιο νόημα τοῦ βίου, γιά τήν ἀξία τοῦ ἀγώνα, τῆς διαρκοῦς προσπάθειας χωρίς ἀπογοητεύσεις καί δεσμεύσεις, γιά τήν ἐλευθερία, τήν ἀγάπη, τήν κατανόηση, τή δικαιοσύνη. Πώς ὅλα αὐτά μποροῦν νά ὑπάρξουν στήν κοινωνία μας, πώς τίποτε δέν χάθηκε ὁριστικά, φτάνει νά συνοδοιπορήσουμε μέ τόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς, τόν Ἰησοῦ, ὄχι στό δρόμο τῶν ψεύτικων παραδείσων, ἀλλά στήν προοπτική τῆς βιώσεως τοῦ ἀληθινοῦ.

Θέλω ἀκόμη νά ἐκφράσω τήν πατρική ἀγάπη καί τή συμπαράστασή μου πρός τούς νέους καί τίς νέες πού βρίσκονται ἀκόμη στό λαβύρινθο τῶν ἐξαρτήσεων καί νά τούς καλέσω νά σηκώσουν ψηλά τό κεφάλι, νά μήν ἀπελπισθοῦν, νά ζητήσουν τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπευθυνθοῦν στούς ἁρμοδίους φορεῖς, πού δραστηριοποιοῦνται παντοιο