Ιμια: 31 Ιανουαρίου 1996 ώρα 05:29

14:04 31/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Λεπτό προς λεπτό η αποφράδα εκείνη μέρα! Τι προηγήθηκε, τι ακολούθησε

Εσύ για σκέψου, που μπορεί να ήσουν στις 5:29 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996; Ηταν Τετάρτη, και λογικά θα δούλευες, μια μέρα μετά των Τριών Ιεραρχών! Οι περισσότεροι κοιμούνται αυτή την ώρα! Αλλά όχι όλοι! Κάποιοι ήταν επιφυλακή και η ........
λέξη που ακουγόταν τις μέρες εκείνες ήταν μία : «ΠΟΛΕΜΟΣ» !

Στο σημερινό άρθρο θα παραθέσουμε δύο μαρτυρίες που θεωρώ σημαντικές αλλά και μια υπόθεση στο ακριτικό νησί της Λέσβου που προφανώς ο κ.Σημίτης δεν έχει καμία απολύτως όρεξη να την δει γραμμένη σε έρευνα

για τα Ιμια! Πιστέψτε με γι αυτό, διότι μέχρι σήμερα ουδείς της έδωσε την απαιτούμενη σημασία, τουλάχιστον όση άξιζε για ένα τόσο μεγάλο … «ευχαριστώ»!

Στο βίντεο που ακολουθεί, η αξέχαστη Μαλβίνα παρουσιάζει το ευχαριστώ του Σημίτη στους Αμερικάνους, καθώς και μια δήλωση του τότε Πρωθυπουργού, για το πως χειρίστηκε την κρίση, η οποία έχει εξαφανιστεί από τα ΜΜΕ.

Παράλληλα θα δούμε τι συνέβη την μέρα εκείνη, πως και πότε ξεκίνησαν τα γεγονότα για να καταλήξουμε στον θάνατο των τριών παλληκαριών στις 5:29 της 31ης Ιανουαρίου 1996 και στο απαράδεκτο ευχαριστώ του Κώστα Σημίτη στους Αμερικάνους και τις εξίσου απαράδεκτες δηλώσεις του (σε βίντεο), που μόνο Πρωθυπουργός μιας χώρας δεν κάνει.

Μια προσωπική μαρτυρία της εποχής εκείνης

Στον Στρατό, είχα την τύχη να υπηρετήσω στο Πυροβολικό με την ειδικότητα ΑΣΑΚ (Αρχηγός Στοιχείου Αυτοκινούμενου Πυροβόλου) και απέκτησα δεύτερη ειδικότητα «οδηγός αυτοκινούμενου πυροβόλου» (ερπιστρυοφόρου άρματος).

Εμαθα με τον «Πυθαγόρα» (έναν μίνι ηλ.υπολογιστή του άρματος) να βγάζω βολές, και να στοχεύω πίσω από βουνά, ακόμη κι ένα πακέτο τσιγάρα που βρισκόταν σε απόσταση 25 χιλιομέτρων, με τα M-109/Α2 , τα αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155 χιλιοστών και τα οκτάιντσα Μ110. Και είχα μάθει τόσο καλά το σύστημα με τον ηλ. Υπολογιστή, που μπορούσα να ρίξω βλήμα GRM ή μη κρουστικά βλήματα (με την κλίμακα του Βερνιέρου), να εκραγεί στα 200 μέτρα ύψος από το έδαφος καλύπτοντας μια τεράστια έκταση από κάτω. Έφτιαξα σε χάρτες ζώνες φραγμού πυρός που ήταν ασύλληπτες για την εποχή, λαμβάνοντας υπ όψιν τις ισοϋψείς καμπύλες από έναν στρατιωτικό χάρτη και χωρίς να έχω καμιά απολύτως βοήθεια από τους Τεχνικούς Βοηθούς Παρατηρητές (ΤΕΒ.ΠΑΡ).

Κι ήμουν απλά ένας λοχιάκος, ένα φανταράκι που του άρεσαν τα κομπιούτερ κι έτσι είχε βρει τρόπο (ασχολούμενος με το πυροβόλο) να περνάει γρήγορα η μέρα του για να πάρει το απολυτήριό του.

Φανταστείτε λοιπόν τι κάνανε οι πενταετείς και κάποιοι που ασχολήθηκαν με το ζήτημα πολύ παραπάνω από τους 15 μήνες που υπηρέτησα προσωπικά.

Αισθάνθηκα, ότι αν έχω σε περίοδο πολέμου ένα τέτοιο άρμα με επίστρωση καουτσούκ στον πυργίσκο (όπως τα Μ-109Α6) και πυρομαχικά, τότε μόνος μου με 2-3 άνδρες , κι όχι 13 άτομα που απαιτεί ως πλήρωμα ένα Μ109, θα έπαιρνα χιλιάδες κόσμο μαζί μου, πριν ανακαλύψουν τη θέση μου οι δορυφόροι.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords