Ήρθε η ώρα του Πολίτη!

Βρισκόμαστε πλέον στο πρώτο σκαλί της νέας χρονιάς. Γενάρης 2012!! Μια χρονιά που επιφυλάσσει ποικιλόμορφες εκπλήξεις σ’ όλη την ανθρωπότητα. 2012 και η Ελληνική οικονομία πνέει τα λοίσθια αλλά η αλήθεια είναι πως αν υπήρχε η δυνατότητα να την δει κανείς μέσα απ’ τον φακό ενός μικροσκοπίου και να ιχνηλατήσει αναζητώντας τα αίτια θα διαπίστωνε ωμά ότι πάντα ήταν ένας μεγάλος βαριά ασθενής.
Δίχως βιομηχανία, με υποτυπώδη βιοτεχνία ,με.......
ανοργάνωτη γεωργία
και κτηνοτροφία. Με εισαγωγές δεκαπλάσιες από τις εισαγωγές. Με ένα υδροκέφαλο διοικητικό μηχανισμό που στόχευσε στο να υποθάλψει υπαλλήλους σε μια μηχανή που αγκομαχούσε να αντεπεξέλθει στα έξοδα της. Με μια κακοδιαχείριση που φτάνει στα όρια του πιο ειδεχθές
ποινικού εγκλήματος. Με μια παιδεία που κατέρρεε και εκφυλιζόταν η πορεία που διαγράφηκε μέχρις εδώ ήταν αναμενόμενη.

Στο σημείο αυτό προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα. Που βρισκόταν όλο αυτό το διάστημα ο πολίτης. Ο άνθρωπος εκείνος που ουσιαστικά ευθύνεται για την εικόνα που παρουσιάζει μια χώρα ένα κράτος ένας λαός. Υποτίθεται ότι η διαχείριση ενός διοικητικού συστήματος είναι έργο πολιτικών που εκλέγονται ώστε να το επιτελέσουν στη διάρκεια της θητείας τους. Όμως εδώ αυτό συντελέστηκε με τον χείριστο τρόπο ανεξέλεγκτα και ομολογουμένως αδιάφορα.
Ο πολίτης ως πλήρη έννοια ήταν ο μεγάλος απών αλλά οι τεχνοκράτες διαχειριστές ανάξιοι ανίκανοι κι ανήμποροι γνώριζαν άριστα ένα και μοναδικό πράγμα. Τις αδυναμίες και τα ελαττώματα αυτού του λαού. Έπαιξαν μ' αυτά με μεγάλη δεξιοτεχνία ένα ανίερο παιγνίδι. Πετούσαν ψηλά ένα κόκκαλο κι εμείς κουνούσαμε χαρωπά την ουρά μας κι αφού το γλείφαμε κοιτούσαμε με λιγωμένα μάτια για ο επόμενο "δώρο'. Οι Έλληνες με μια ιστορία που τους θέλει φιλότιμους εργατικούς τίμιους και με ενεργή συμμετοχή στα κοινά διέψευσαν με τον πιο τρανταχτό τρόπο τον ίδιο τους τον εαυτό. Δικαιολογίες και ψεύτικα διλήμματα δεν είναι αρκετά για να ανατρέψουν την πραγματική αλήθεια.
Η ευθύνη βαραίνει εμάς. Εμείς κληθήκαμε πολλάκις να διορίσουμε πολιτικούς που διαχειριστήκανε αυτή τη χώρα. Εμείς παρακολουθήσαμε επί σειρά ετών εκ του μακρόθεν όλη αυτή τη διαδικασία. Τα ατομικά μικροσυμφέροντα του καθενός που είτε συντασσόταν σε κάποια κοινωνική κομματική ομάδα είτε όχι υπήρξαν τα κίνητρα της εκάστοτε επιλογής.
Εμείς υπήρξαμε ανίκανοι κι ανήμποροι να κινηθούμε μέσα σε ένα μεγαλόσχημο και πολύπλοκο κοινωνικό σύστημα που συνέτριβε την προσωπικότητα σε μια μηχανή μαζικής πολτοποίησης συνειδήσεων.
Αφεθήκαμε στα δικά μας καθημερινά και εφήμερα πάθη. Στις δικές μας ορέξεις που έξυπνα σίτιζε το σύστημα. Εικονικό χρήμα έρεε εύκολα κι αδούλευτα. Η ανθρώπινη εξέλιξη περνούμε μέσα από το πάχος ενός πορτοφολιού και μιας επιδεικτικής άσωτης ζωής που είχε σαν πρότερο μέλημα να προσπεράσουμε τον γείτονα σε κάθε επίπεδο οικονομικής κραιπάλης.
Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας δεν συνέβη ποτέ γιατί στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξε οικονομική άνθιση με την ουσιαστική σημασία της λέξης. Το θλιβερό γε
Keywords
Τυχαία Θέματα