Ιταλία: Ήρθε η σειρά της;

15:24 13/6/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Του Marc Chandler (BI)

Έχει καλλιεργηθεί η εξής έμμονη λογική για τη μελλοντική εξέλιξη των πραγμάτων: Η Ισπανία είναι η τέταρτη χώρα - μέλος της ευρωζώνης η οποία χρήζει δανειοδοτικής ανάγκης προερχόμενης από το εξωτερικό της. Είναι πιθανόν να την ακολουθήσει η Κύπρος, ειδικά εάν δεν βοηθηθεί από τη Ρωσία, όπως έγινε πέρυσι με το δάνειο που της .....
έδωσε ύψους $ 2,5 δις.

Αυτή η εξέλιξη

θα αφήσει την Ιταλία ως την τελευταία από τις χώρες – οφειλέτες του ευρωπαϊκού Νότου να στέκεται μόνη της στο τέλος ενός παγκόσμιου πιστωτικού κύκλου. Το πρόβλημα της Ιταλίας δεν είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα. Το συγκεκριμένο νούμερο είναι πιθανό να βρίσκεται κοντά στο 4% φέτος. Επίσης, είναι η μόνη χώρα - οφειλέτης που έχει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της (μη συμπεριλαμβανομένου του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους).

Το πρόβλημα της Ιταλίας έγκειται από τη συσσώρευση ελλειμμάτων από παρελθοντικά έτη. Το χρέος της χώρας ανέρχεται περίπου στα € 2 τρις. Τα έξοδα της αναχρηματοδότησης της οικονομίας της, απαιτούν την άντληση από την ίδια ποσού, το οποίο ανέρχεται προσεγγιστικά στο ύψος των € 35 δις μηνιαίως από την πώληση κρατικών αξιογράφων. Καθώς όχι μόνο δεν φαίνεται πως θα αντληθεί ένα τέτοιο ποσό από τις αγορές, οι επικεφαλείς του κρατικού οργανισμού διαχείρισης του χρέους της χώρας προειδοποίησαν την περασμένη εβδομάδα ότι το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών από τις δημοπρασίες των εντόκων ιταλικών γραμματίων φθίνει ολοένα και περισσότερο.

Η «ειρωνεία» είναι πως οι ιταλικές τράπεζες φαίνεται να έχουν συσσωρευτεί ιταλικά ομόλογα ταχύτερα από όσα έχει εκδώσει το ίδιο το κράτος, γεγονός που υποδηλώνει ότι απορροφώνται οι πωλήσεις από το εξωτερικό. Η Ιταλία δημοπρατεί γραμμάτια την Τετάρτη και ομόλογα την Πέμπτη. Οι αποδόσεις έχουν αυξηθεί έντονα τις τελευταίες ημέρες, αλλά είναι απίθανο να επαρκούν ώστε να κατευνάσουν τους διεθνείς επενδυτές δεδομένου του υφιστάμενου κλίματος αλλά και της έκβασης των εκλογών στην Ελλάδα.

Η αρχική «ορμή» του τεχνοκράτη Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Μόντι, έχει κοπάσει. Αν και εξασφάλισε γρήγορα το ποσό των € 20 δις για την οικονομία της χώρας, οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες επέβαλε στους τομείς των συντάξεων και της αγοράς εργασίας φαίνεται να μην έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα. Από την άλλη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βοήθησε στο να ανατραπεί η επικρατούσα πολιτική της Ευρώπης προς την κατεύθυνση λήψης περισσότερο μέτρων ανάπτυξης και επίτευξης μεγαλύτερης ενοποίησης. Ωστόσο, παρουσιάζεται στην ευρωπαϊκή σκηνή ότι διαθέτει περιορισμένη ικανότητά να διαμορφώσει την «μετα-Μπερλουσκόνι» εποχή για τη χώρα του.

Τα περιθώρια ελιγμών είναι ελάχιστα. Η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ είναι πάρα πολύ σφιχτή για μία χώρα της οποίας η οικονομίας συρρικνώθηκε κατά 0,8% το 1ο τρίμηνο του έτους. Σε ετήσια βάση αυτό το ποσοστό ανέρχεται άνω του 3%. Οι δαπάνες των νοικοκυριών μειώθηκαν κατά 1% και οι εξαγωγές κατά 0,6%. Πιο πρόσφατα στοιχεία από το 2ο τρίμηνο δείχνουν ότι η