Κίνημα Αγανακτισμένων: Η «ουτοπική επανάσταση» μπορεί να περιμένει… Στόχος είναι η διεκδίκηση βασικών δικαιωμάτων, γιατί είναι εύκολο να «χαθείς στον ίσιο δρόμο»

01:35 6/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Με αφορμή την απήχηση του πρώτου άρθρου σχετικά με το κίνημα των ‘αγανακτισμένων’, η ομάδα του overlap.gr θεώρησε σκόμιμο να προσφέρει «τροφή για συζήτηση» στους αποδεδειγμένα σκεπτόμενους αναγνώστες του.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις από κοντά διαπιστώσαμε πως έχει αρχίσει να δημιουργείται ένας ακούσιος «αποπροσανατολισμός» του κόσμου που συναθροίζεται στις πλατείες. Για να μην παρεξηγηθούμε, όταν αναφερόμαστε σε.....
αποπροσανατολισμό δεν υπονοούμε κάποιου είδους χειραγώγηση αλλά μία λογική εξέλιξη που προκύπτει κυρίως από την έλλειψη συντονισμένης κατευθυντήριας ομάδας χαρισματικών

προσωπικοτήτων με κοινή αποδοχή, αυξημένες τεχνικές γνώσεις και οξυμένη κοινωνική συνείδηση.
Ο Έλληνας είναι κλασσική περίπτωση εξωστρεφούς ανθρώπου που αδυνατεί να διαχειριστεί τις καταστάσεις με σύναιση, μεθοδικότητα και προνοητικότητα. Και φυσικά δε διακρίνεται για το προτέρημα του «προβλέπειν». Με απλά λόγια, συνήθως «φτάνει στην πηγή αλλά δεν πίνει νερό» διότι απλούστατα θέλει να πετύχει τα πάντα σε «πρώτο χρόνο».
Οι συνελεύσεις πολιτών στις πλατείες συμβάλλουν σαφώς στην προώθηση της άμεσης δημοκρατίας, βοηθούν στην «κοινωνική ζύμωση» αλλά δεν προφέρουν τη δυνατότητα πραγματικής-ουσιώδους ενημέρωσης των πολιτών για θέματα τα οποία γνωρίζουν ελάχιστοι και αποκρύπτονται εντέχνως από τα ΜΜΕ. Φυσικά, δεν αναφερόμαστε στα αυτονόητα (πχ. ενημέρωση σχετικά με την αντισυνταγματικότητα της δανειακής σύμβασης, η οποία υπεγράφη τον Μάιο του 2010) αλλά σε γεγονότα που η γνωστοποίησή τους θα οδηγήσει σε αμεσότερη απόδοση ευθυνών και συνακόλουθα θα ανοίξει το δρόμο για την επίλυση του προβλήματος.

Απόψεις όπως η άμεση παραγραφή του χρέους, η ‘επιστροφή’ σε εγχώριο νόμισμα, η ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής χώρας ώστε να γίνουμε οικονομικά αυτάρκεις και να μην έχουμε ανάγκη τους ξένους τυγχάνουν ευρείας αποδοχής αλλά είναι εξαιρετικά αφηρημένες και αγγίζουν τα όρια του λαϊκισμού.
Επιπλέον, η διακίνηση ιδεών περί αδρής φορολόγησης του κεφαλαίου, κρατικοποιήσεων και ενίσχυσης της οικονομίας μέσω εξαγωγών σε τρίτες χώρες ώστε να γίνει δίκαιη αναδιανομή του Εθνικού εισοδήματος αποτελούν χιλιοειπωμένες ρήσεις που δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμες στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό στερέωμα.
Τέλος, η…υπερβολική ελευθερία οδηγεί στην ανάπτυξη απόψεων περί Εθνικής κυριαρχίας σε πλαίσιο Εθνικιστικό, προερχόμενες από τον μη διαχωρισμό του πολιτικού συστήματος και του πολιτεύματος. Δηλαδή, αναπαράγονται απόψεις που ουδεμία σχέση έχουν με τα πραγματικά αίτια του προβλήματος και φυσικά δεν οδηγούν σε επίλυσή του.
Οι ‘αγανακτισμένοι’ θα πρέπει να αντιληφθούν ότι η μετωπική σύγκρουση με το κεφάλαιο και το σύστημα δεν είναι τόσο απλή υπόθεση και δε λύνεται με τη διατύπωση μεγαλόστομων και μη εφαρμόσιμων απόψεων.

Το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι για να μπορέσει να ξεσηκωθεί ο μέσος Ευρωπαίος εναντίον του νεοφιλελευθερισμού πρέπει το κίνημα πρώτιστως να γίνει μαζικό και πιο ενημερωμένο σε θέματα ουσίας. Να υπάρξει δηλαδή