Κώστας Πουπάκης: «Ας σταματήσει επιτέλους ο «μισθολογικός εξευτελισμός» των εργαζομένων»

22:31 1/9/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Την απαίτηση άμεσης αλλαγής πολιτικής και την ανάγκη ενός αναπτυξιακού μοντέλου που στο επίκεντρό της, θα βάζει τον άνθρωπο συνδυάζοντας την αποτελεσματικά την ανταγωνιστικότητα με την κοινωνική συνοχή, επισημαίνει σε δήλωσή του, ο Ευρωβουλευτής της Ν.Δ., Κώστας Πουπάκης. Αποτυπώνοντας τη σημερινή δύσκολη πραγματικότητα τονίζει πως «η κυβερνητική πολιτική στις ....
εργασιακές σχέσεις δημιουργεί στρατιές ανέργων, πλήθος φτωχών εργαζόμενων και συνταξιούχων, «λουκέτα» στην πραγματική οικονομία, «κραχ» σε Ασφαλιστικά Ταμεία και κρατικά έσοδα».

Ακολουθεί η δήλωση του Ευρωβουλευτή της

Ν.Δ. – Μέλος των Επιτροπών: Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων & Εσωτερικής Αγοράς και Προστασίας των Καταναλωτών

«Από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου μέχρι σήμερα, από το «Πολυνομοσχέδιο» έως το «Μεσοπρόθεσμο», αλλά και σε κάθε επίσημη ή άτυπη επίσκεψη της τρόικας στην Ελλάδα, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι -οι μόνιμοι και νόμιμοι χρηματοδότες του Κρατικού Προϋπολογισμού- βρίσκονται στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής. Με όχημα τη δημοσιονομική εξυγίανση και πρόσχημα την προσέλκυση ξένων επενδύσεων διαμορφώνεται ένας σύγχρονος «κοινωνικός καιάδας». Η ανταγωνιστικότητα συνδέθηκε αποκλειστικά με την εργασιακή ανασφάλεια, το μισθολογικό εξευτελισμό των εργαζομένων και τη διαρκή υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης. Η αγορά εργασίας γίνεται κυριολεκτικά «ζούγκλα» με την άναρχη και χωρίς κανόνες επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, οι μισθοί μοιάζουν με «φιλοδώρημα» ή «χαρτζιλίκι» και το εργατικό δίκαιο παραπέμπει περισσότερο σε τριτοκοσμική χώρα παρά σε κράτος-μέλος της ευρωζώνης».

Και συνεχίζει: «Συμπληρώνοντας σχεδόν ενάμιση χρόνο στα δεσμά του Μνημονίου, η εξέλιξη των οικονομικών και κοινωνικών δεικτών αποδεικνύει πως οι θυσίες των Ελλήνων δεν πιάνουν τόπο. Το «φάρμακο» της άγριας λιτότητας και των ακραία περιοριστικών πολιτικών γίνεται «φαρμάκι» για την κοινωνία και την πραγματική οικονομία υπονομεύοντας κάθε αναπτυξιακή προοπτική, κάθε διέξοδο διαφυγής από το τούνελ της ύφεσης που θα ξεπεράσει το 5% και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων που συνεχώς διογκώνονται. Η πολιτική συμπίεσης του εργασιακού κόστους απέτυχε όχι μόνο να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας αλλά και να διατηρήσει τις υπάρχουσες προκαλώντας αλυσιδωτές αρνητικές εξελίξεις. Η δημοσιονομική προσαρμογή έγινε συνώνυμο της εξαντλητικής τιμωρίας των εργαζομένων και οι διαρθρωτικές αλλαγές ταυτίστηκαν με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την καταστρατήγηση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Οι ξένες επενδύσεις δεν ήρθαν ποτέ με το ασταθές και αντιαναπτυξιακό φορολογικό περιβάλλον να αποτρέπει κάθε σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον».

Ο κ. Πουπάκης, επικεντρώνεται στην «εκρηκτική» -όπως τη χαρακτηρίζει- άνοδο της ανεργίας που την τελευταία διετία που αγγίζει πλέον το 17%. «Αυτό σημαίνει απώλεια εσόδων για τα Ασφαλιστικά Ταμεία και το κράτος, ύψους 5 δις € (450 εκατ. € για κάθε μονάδα ανεργίας) ενώ αν συνυπο