Κυριακή του Ασώτου Πολίτη

15:29 12/2/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Πολίτης. Αυτός είχε δουλέψει σκληρά και από τον κόπο του απόκτησε περιουσία τη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία ήταν όμορφη, φρόνιμη και εργατική και του εξασφάλιζε ελευθερία. όμως κι αυτός έπρεπε να την ταΐζει, να τη φροντίζει και να της κάνει παρέα. Μετά από λίγο καιρό, βαρέθηκε να τη φροντίζει και βλέποντάς την φρόνιμη, νόμισε ότι είναι δεμένη καλά και δεν μπορεί να τη χάσει. Έτσι έβαλε έναν υπηρέτη του να την ταΐζει, να τη φροντίζει και να της κάνει παρέα κι αυτός πήρε σ' ένα κουβαδάκι το μερίδιο της ελευθερίας του και έφυγε. Παράτησε, λοιπόν, τη Δημοκρατία και ασχολήθηκε

με την καλοπέραση που εκείνη του είχε εξασφαλίσει. Το έριξε στις ασωτίες, τα...
γλέντια και τα τσιμπούσια με ξένους και υπηρέτες χωρίς να δουλεύει πια.
Δε θέλησε να κοπιάσει και μονάχα σπαταλούσε την ελευθερία του. Έτσι, χωρίς να το καταλάβει το κουβαδάκι άδειασε κι αυτός απόμεινε μονάχος, δούλος και μακριά από την πηγή της ελευθερίας. Και πέρασε πολλά μαρτύρια από αυτούς με τους οποίους γλένταγε και έμεινε φτωχός και δεν είχε να φάει. Κανένας από κείνους που γλένταγε μαζί δεν τον λυπόταν και όλοι, ακόμη και οι υπηρέτες, τον έδιωχναν βρίζοντάς τον και πετώντας τον με τις κλωτσιές έξω από τα σπίτια τους. Έφυγε αναγκαστικά στα χωράφια και έψαχνε να φάει από την τροφή των ζώων.

Τότε ο Πολίτης έκατσε σ' ένα βουνό από κοπριά και τράβαγε τα μαλλιά του και χτύπαγε το κεφάλι του με τα χέρια του και έκλαιγε τη μοίρα του. “Τι τρελός που ήμουνα! Είχα όλα τα καλά, περιουσία και την όμορφη και φρόνιμη Δημοκρατία και ο αχάριστος και άμυαλος τα παράτησα και έφυγα” έλεγε. Μετάνιωσε πικρά και είπε:
Να γυρίσω πάλι πίσω στον τόπο που ήμουνα, στο σπίτι μου και να πάρω ξανά στην αγκαλιά μου τη Δημοκρατία. Να τη φιλήσω και να της πω “Αγάπη μου γλυκιά, έκανα μεγάλο λάθος και αξίζω μεγάλη τιμωρία, αλλά εσύ συγχώρα με και δέξου με δίπλα σου. Εγώ θα σε φροντίζω και θα σε ταΐζω δυο φορές καλύτερα από ότι το έκανα παλιά. Και δεν θα το κουνήσω από δίπλα σου καθόλου, γιατί κατάλαβα ότι εσύ αξίζεις κάθε φροντίδα και κάθε κόπο και ξέρεις να ανταμείβεις αυτούς που σε έχουν και σε τιμούν”.
Έτσι κι έκανε.

http://theoreio.gr/