Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι!

Κι ενώ επίκειται η υπογραφή της Δανειακής Σύμβασης, το πιστοποιητικό θανάτου του ελληνικού λαού, έσκασε μύτη κι άλλο μέτρο σωτηρίας: η οριστική κατάργηση 13ου και 14ου μισθού.
Από την πίσω πόρτα, αφού μόνο αυτήν γνωρίζουν καλά τα ανδρείκελα που κυβερνούν με το έτσι θέλω.
Άλλη μια φορά (για 543η μέσα σε δυο χρόνια) ο ελληνικός λαός καλείται να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι, για να επιτευχθεί ο "σωτήριος στόχος" της παραμονής στην.....
Ευρωζώνη, ακόμη κι αν το τίμημα γι' αυτήν είναι ο θάνατος.
Ο θάνατος μιας χώρας.
Ο θάνατος ενός λαού.

Πολλές φορές αντιμετωπίζουμε όλα αυτά
που ζούμε σαν καινά δαιμόνια.
Δεν είναι έτσι όμως.
Πολλές φορές στη νεότερη (κυρίως) ιστορία, εκλήθη ο λαός να πληρώσει με το υστέρημά του τα υπερκέρδη των μεγαλοεπιχειρηαμτιών, των βιομηχάνων, των τραπεζιτών.
Πολλές φορές εκλήθη να βάλει πλάτη για να τον καβαλήσουν.
Αρκετές φορές έσκυψε και το πλήρωσε ακριβά, αν και νόμιζε ότι έτσι θα γλιτώσει τουλάχιστον τα απαραίτητα.
Η δίχως ιδρώτα νίκη του δυνατού, τον κάνει ακόμα πιο άπληστο.
Και, σαν αδηφάγο τέρας, ζητάει κι άλλα κι άλλα κι άλλα ...

Αρκετές άλλες φορές δεν έσκυψε όμως.
Όρθωσε το ανάστημά του μπρος στα κερδοσκοπικά κανόνια και το στέρνο του ήταν πιο σκληρό από τις βόμβες.
Κάποιες φορές κέρδισε τον πόλεμο.
Άλλες πάλι έχασε τον πόλεμο, αλλά κέρδισε μάχες, οι οποίες εξαργυρώθηκαν με διασφάλιση κοινωνικών, εργασιακών, πολιτικών δικαιωμάτων.
Πάντα, όταν μάχεσαι, ακόμη κι αν δε νικήσεις, θα κερδίσεις πολλά.
Χαμένη μάχη, άλλωστε, είναι εκείνη που δε δόθηκε ποτέ.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πού 'χεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.
Κι εσύ Λαέ, που είσαι παντοκράτορας αυτού του κόσμου, που χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, πάρε δύναμη απ' τα σκήπτρα σου και δώσε αυτή τη μάχη.
Μη σε φοβίζουν οι έμμισθοι καλοθελητές των γερακιών.
Κάνε αυτό που λέει η καρδιά σου.
Γιατί, Λαέ, το ξέρεις πως το λεέι η καρδιά σου!

Μόνο μη σφίξεις κι άλλο το ζωνάρι!!!
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης-Τζένη Καρέζη

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και
Keywords
Τυχαία Θέματα