Λερώθηκε το «λευκό κολάρο!..»

21:33 19/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ


Οι απίστευτες σε όγκο και παλμό σημερινές διαδηλώσεις-απεργιακές κινητοποιήσεις, Τετάρτη, 19 Οκτωβρίου, με τη ΔΥΝΑΜΙΚΗ παρουσία ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ, η επικείμενη ψήφιση του «Πολυνομοσχεδίου» αύριο Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ της κ Κατσέλη στο άρθρο 37, η «παραίτηση» τελικά του κ Ρομπόπουλου, και η απίστευτη στα χρονικά της ελληνικής δημοσιογραφίας κόντρα» του Υπουργού οικονομικών και Αντιπροέδρου κ Βενιζέλου με τον δημοσιογράφο κ Κώστα Βαξεβάνη

(ο οποίος σήμερα δημοσίευσε και....
μια ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΒΟΜΒΑ κατά του κ Βενιζέλου) με υποχρεώνουν να αναδημοσιεύσω το σημερινό άρθρο μου που είχε δημοσιευθεί στα blogs 21-22 Ιουνίου του 2010 όταν ΤΣΑΡΟΣ της Οικονομίας ήταν ο «εξαφανισμένος» από τα MME Dr Παπακωνσταντίνου δηλαδή πολύ πριν την δραματική κατάσταση οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης που σήμερα βιώνουμε…


Η κοινωνιολογική-οικονομική έννοια του «λευκού κολάρου» αφορά στην αποκαλούμενη διεθνώς «μεσαία τάξη» που αποτελεί έδαφος στήριξης για τις ανώτερες κοινωνικοοικονομικές τάξεις των «εχόντων» και σημείο αναφοράς για τα μέλη των εργατικών τάξεων με τα τίμια αλλά «μουτζουρωμένα» από το μόχθο της καθημερινότητας χέρια.

Ο Μαρξιστικού προσανατολισμού Αμερικανός κοινωνιολόγος C.Wright Mills είχε γράψει στο ομώνυμο βιβλίο του πριν μερικές δεκαετίες ότι από τη στιγμή που τα μέλη της μεγάλης κοινωνικής τάξης «του λευκού κολάρου» εντάσσονται παραγωγικά στο οικονομικό σύστημα καταλήγουν να χάνουν όχι μόνο τον χρόνο και την ενέργεια για τα οποία και θα πάρουν στο δεκαπενθήμερο ή το μήνα την αμοιβή τους αλλά και πολλά από τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά όπως το χαμόγελο και την ευγένειά τους τα οποία οφείλουν να προσφέρουν στον «πελάτη» ως κομμάτι του συμβολαίου εργασίας που συνυπογράφουν με τον εργοδότη τους (υπό τις ευλογίες της Εθνικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών!…)

Οι πρόσφατες «καταστροφικές» για πολλούς αναλυτές αλλά και την ευρύτερη κοινή γνώμη «ρυθμίσεις» της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ και το ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟ και μαζί η «αδυναμία» των ελεγχόμενων από το ΠΑΣΟΚ Συνδικάτων για αποτελεσματική αντίδραση (πέραν του θεαθήναι των…«απεργιών») προκαλούν πλέον ανεξέλεγκτα επίπεδα αηδίας σε αυτούς που πίστεψαν και στήριξαν την Ιδέα του Συνδικαλισμού, θυμηδία σε άλλους που δεν μπορούν να περιμένουν ούτε ένα λεπτό περισσότερο για να αλώσουν και τους τελευταίους θύλακες αντίστασης και πολυποίκιλα ερωτηματικά στην Κοινή Γνώμη η οποία αδυνατεί να συλλάβει και να συνθέσει σε μια εικόνα από τη οποία να…βγαίνει νόημα τα επιμέρους στοιχεία του ακατανόητου σύγχρονου εργασιακού αυτού «πάζλ» που περνά πανηγυρικά από τον «τριπρόσωπο μπαμπούλα» της Ελλάδας που λέγεται…τρόικα!...

Είναι απαραίτητο να θυμηθούμε πως όταν πριν δύο δεκαετίες μας ερχόταν από την Αμερική και την Ιαπωνία οι πρωτότυπες τότε ιδέες με νέα εργασιακά σχήματα που εξέφραζε ο ευρηματικός τίτλος «ελαστικά ωράρια εργασίας» κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί τις εξελίξεις που μας π