ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ

23:54 24/5/2012 - Πηγή: Ksipnistere

του κ. Δημήτρη Θ. Τζεβελέκη,
Αρχιπλοιάρχου Π.Ν. ε.α.
Έγραφα στις στήλες αυτές την 01 Μαρτίου 2012 πως «το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στον τόπο αυτή την απόλυτα κρίσιμη στιγμή είναι η προσφυγή στις κάλπες». Και ακόμα στο ίδιο κείμενο πως «οι πολίτες ευρίσκονται σε κατάσταση πραγματικής και συναισθηματικής φόρτισης η....
δε οργή πιθανόν να τους οδηγήσει σε επιλογές καταλυτικές». Ακόμα έγραφα στις 11 Απριλίου 2011 πως «σαν απλός πολίτης αυτής της χώρας θέλω να δω το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας σε μια συστράτευση για τη σωτηρία της Πατρίδας».

Κατά τη δική μου άποψη

η πολιτική ηγεσία του τόπου είναι μακράν κατώτερη των περιστάσεων. Είναι κατώτερη των περιστάσεων γιατί αντί σύσσωμη να παρουσιαστεί στον Ελληνικό λαό, να του εξηγήσει την κατάσταση της χώρας και τους τρόπους αποτελεσματικής και όσο το δυνατόν πιο δίκαιης και κυρίως όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνης για το λαό αντιμετώπισης της φοβερής κρίσης ζητώντας παράλληλα τη συστράτευση λαού και ηγεσίας για τη σωτηρία του τόπου με ένα συγκεκριμένο υπερκομματικό πρόγραμμα εθνικής εμβέλειας, αναλίσκεται σε «κοκορομαχίες», μικροκομματικές και πελατειακές τοποθετήσεις με ορίζοντα τον πρωθυπουργικό θώκο και τις πέραν πάσης σοβαρότητας επαναστατικές ανατροπές. Αναλίσκεται σε «μνημονιακές» και «αντιμνημονιακές» κόντρες, αλληλοκατηγορίες σωστές ή όχι αλλά σίγουρα άκαιρες, απειλές και μέρος αυτής σε «τσαμπουκάδες» λες και είμαστε μόνοι μας στον πλανήτη ή όλοι εξαρτώνται από μας. Σε μια στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ευρίσκεται πέραν του ορίου της στοιχειώδους επιβίωσης αλλά και του αισθήματος της τρομακτικής ανασφάλειας που βιώνει σήμερα ο κάθε πολίτης, είναι πραγματικά θλιβερό το ότι η σοβαρή τουλάχιστον ηγεσία δεν εξηγεί στον λαό, με όλα τα διατιθέμενα μέσα, την πραγματική κατάσταση και τους τρόπους εξόδου από την πρωτόγνωρη για τις σημερινές γενιές κρίση.

Χωρίς να είμαι ειδήμων, πιστεύω πως πρωταρχικός στόχος θα πρέπει να είναι η οργάνωση ενός αποτελεσματικού κράτους, μιας αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης. Χωρίς οργανωμένο και αποτελεσματικό κράτος και επαρκή δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να υπάρξει υγιής οικονομική ανάπτυξη που είναι η βάση της ευημερίας. Κατά τη δική μου προσέγγιση το πρώτο μνημόνιο θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία και το εφαλτήριο της επανασύστασης του κράτους. Δυστυχώς ουδέν υλοποιήθηκε από αυτό το μνημόνιο με αποτέλεσμα να χάσει η Ελλάδα την όποια αξιοπιστία της είχε απομείνει διεθνώς και να φτάσουμε στο δεύτερο μνημόνιο και στη σημερινή εφιαλτική κατάσταση. Γιατί κυριάρχησαν πελατειακές σχέσεις, ατολμία και άφρονες φιλοδοξίες.

Σήμερα η Ελλάδα ευρίσκεται πέραν και αυτής ακόμα της «αιχμής μαχαίρας». Αντιμετωπίζει και αυτή ακόμα την εθελουσία έξοδο από την Ευρωζώνη εάν δεν

συμμορφωθεί με τα συμφωνηθέντα με τους εταίρους της ή αν ενεργήσει αγνοώντας αυτά. Μια έξοδο που πέραν αυτής της ίδιας της οικονομικής καταστροφής θα την οδηγήσει εκτός του πυρήνα της ΕΕ, με ορατά τα φοβερά αποτελέσματα όχι μόνο στον