ΜΕ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ "ΑΝΑΣΤΑΣΗ"...

22:46 19/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γιώργος Νούτσος

Πρωί πρωί κατεβαίνοντας από Ζιάκα για Γρεβενά, άκουγα ειδήσεις στην ΕΡΑ. Με εντυπωσίασε η εκτενέστατη αναφορά στα περί επικείμενης αναδιάρθρωσης. Κι αν μεν πίστευα στην αδέκαστη κ αντικειμενική ενημέρωση του Κρατικού καναλιού, θάλεγα πως τελικά είναι αυτοί οι κακοί "ξένοι", που τα σχεδιάζουν όλα και μας πιέζουν ασφυκτικά να προχωρήσουμε. Τη

στιγμή όμως, που τέτοιο θέμα δεν υφίσταται (αντικειμενικής πληροφόρησης), η σκέψη μου λογικά πήγε στα δολοπλόκα σενάρια, που με....
πολύ μαεστρία ομολογουμένως, στήνει η κυβέρνηση.

Με το που έφτασα γραφείο μου και μπήκα στα sites να ενημερωθώ για τα τεκταινόμενα, έπεσα πάνω σε απανωτά δημοσιεύματα (προφανώς με την εφαρμογή υψηλού επιπέδου εφαρμοσμένης κοπτοραπτικής), που ήρθαν λίγο πολύ να επιβεβαιώσουν τις ανησυχίες μου. Τίποτα δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Ούτε οι δηλώσεις Σημίτη (από πότε άραγε μας προέκυψε επαναστάτης;), ούτε οι δηλώσεις υπουργού της κυβέρνησης σε γερμανική εφημερίδα (επίκειται η δημοσίευσή τους), ούτε πολύ περισσότερο όλος αυτός ο ορυμαγδός, ο καταιγισμός δημοσιευμάτων και αναλύσεων ανά τον κόσμο, για επικείμενη αναδιάρθρωση ή ελεγχόμενη πτώχευση αν προτιμάτε...

Κάτι βρωμάει...και δεν μπορεί να είναι άλλο απ την κακότροπη κυβέρνησή μας και το μέλημα της, να προετοιμάσει εντέχνως το έδαφος για τα χειρότερα. Εξάλλου εθισμένοι είναι σε τέτοιες πρακτικές... Πες, πες, πες...όλο και κάτι θα μείνει. Κι αυτό που κύρια απομένει τελικά, είναι η συναίσθηση και η βαθιά - μέσα από την πλύση εγκεφάλου - πεποίθηση, στον πολίτη, πως ότι κάνουν, το κάνουν για το καλό μας. Πως και πάλι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, άσχετα αν αυτοί οι ίδιοι μας οδήγησαν στο σημείο αυτό. Μια απόλυτα συνειδητή διαδικασία απονεύρωσης, αποχαύνωσης και απώλειας ελέγχου, ικανή να οδηγήσει στην αποδοχή των πάντων...!

Μια εθνική μελαγχολία που αυξάνεται ημέρα με την ημέρα, έχει αλώσει τα πάντα. Η χώρα έχει παραλύσει περιμένοντας το απευκταίο...τη χρεοκοπία με ότι αυτή συνεπάγεται. Αυτή είναι η συνταγή του ΓΑΠ κι ας την αρνείται. Όπως αυτή ήταν και όταν συνειδητά μας οδηγούσε στο Μνημόνιο, αλλά και τότε πάλι το αρνούνταν...

Καθ έξιν, λοιπόν, επαναλαμβανόμενα ψεύτες... Καθ έξιν υπότροποι σε πρακτικές χειραγώγησης και παραπλάνησης... Κι απέναντι, ακίνητη, αμίλητη, ανέκφραστη και ηττοπαθής η Ελληνική κοινωνία. Οι ίδιοι (οι κυβερνώντες) θεωρούν, πως πλέον έχουν το πάνω χέρι. Πως τα πάντα μπορούν να τα περάσουν. Πως πέρα απ τη ζωή μας, μπορούν να αλώσουν την ψυχή και την αξιοπρέπειά μας. Μπορούν να αλώσουν την ίδια την Πατρίδα μας...

Κι όμως, υπάρχει ακόμα ελπίδα. Αρκεί να κοιτάξουμε γύρω μας. Να μιλήσουμε με το διπλανό μας. Να μοιραστούμε τις σκέψεις μας. Να αναζητήσουμε κάπου αλλού να πιαστούμε. Να πιστέψουμε και να εμπιστευτούμε. Για την Ελλάδα και τους Έλληνες μονόδρομοι δεν υπήρξαν ποτέ. Ούτε και τώρα θα υπάρξουν. Αρκεί, να απομονώσουμε όποιους και όσα μας οδήγησαν, χρόνια τώρα μέχρις εδώ. Αρκεί να πιστέψουμε στις αστείρευτες δυνάμεις και