Με λένε Ελλάδα....

...Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και ‘γώ με λίγα λόγια την ιστορία της καταστροφής μου...

Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν φτωχή αλλά τίμια. Πολέμαγα για να μεγαλώσω. Πολέμησα για την απελευθέρωση της Βορείου Ελλάδας στους Βαλκανικούς. Πολέμησα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία. Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω. Πολέμησα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν σθεναρά. Ξυπνούσαν
οι μνήμες που....
με συνέδεαν με το παρελθόν μου.

Μετά τον πόλεμο άρχισε ο ξεπεσμός μου. Ο γελοίος εμφύλιος των αριστερών με τους δεξιούς που σφάζονταν με τα κονσερβοκούτια. Η ανοικοδόμηση με τη μέθοδο της αντιπαροχής και τις απαίσιες πολυκατοικίες που έκαναν την Αθήνα την πιο άσχημη πρωτεύουσα της Ευρώπης. Και μετά, η ανικανότητα του βασιλιά και των πολιτικών έφεραν τον γύψο και τα βασανιστήρια της Χούντας...

Στη δεκαετία του ’80 «Ο λαός στην εξουσία», ο Ανδρέας, το ΠΑΣΟΚ, τα λαμόγια και οι πρασ
Keywords
Τυχαία Θέματα