Μερικές σκέψεις για τον θάνατο.

04:25 9/3/2011 - Πηγή: Ksipnistere

15 χρόνια πριν, οδηγούσα ένα XT550 του 85. Από φανάρι σε φανάρι, δε μου έφευγε τίποτα. Ούτε κατάνα, ούτε ζιζιαρ, ούτε τζιπιζετ, ούτε τίποτα. Ο απόλυτος άρχοντας του δρόμου. Και οδηγούσα και καλά. Πρόσεχα και φορούσα πάντα μπουφάν και κράνος, ακόμα και όταν πήγαινα για μπάνιο στη θάλασσα.
Όλα πήγαιναν καλά και περνούσα καλά, όπως έκανα στα νιάτα μου.
Όλα αυτά, αν δεν ήταν στη μέση το.....
ποτό...
Διότι υπό την ελαφρά επήρεια αλκοόλ, παίζονταν περίεργα παιχνίδια με το θάνατο, που τότε θεωρούσα ότι με κρατούσαν

σε φόρμα. Ένα βράδυ όμως ήπια πολύ. Ήμουν σε φόρμα γιατί ήμουν στρατιώτης. Διακόσιες κάμψεις σερί. Σφίχτης. Τώρα ούτε δέκα δεν μπορώ. Αλλά είχα πιει πολύ. Και έτρεχα.
Ένας λάθος χειρισμός σε μια στροφή, με έριξε πάνω σε ένα μαγαζί. Χτύπησα στη βιτρίνα του και έσπασα τη τζαμαρία. Εκτός των σπασμένων οστών, είχα κοπεί στο λαιμό, στο κεφάλι, στο χέρι και στο πόδι. Πολύ.
Ένιωθα περίεργα. Ήμουν σε μια κατάσταση ηρεμίας σαν αυτή που έχουμε όταν ξαπλών