Μεσήλικο αδιέξοδο

Γράφει για την "Παρέμβαση" ο Σεραφείμ Γ. Κωνσταντίνου*  Στο διάλογο που άνοιξε ο Μήτσος Σακκάς με το ιδιαίτερα εύστοχο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, άρθρο του «Αί σιχτίρ, κυρίαρχε λαέ» και την εξίσου σοβαρή ανάλυση του Γιώργου Γιούλου με το άρθρο «Υποτελής λαός», θα είχα δυο σκόρπιες, είναι αλήθεια, σκέψεις να προσθέσω και εγώ με τη σειρά μου, ψάχνοντας.....
ίχνη στην έρημο. Είναι ολοφάνερο ότι το μυστήριο αυτό ρυάκι που κάποτε γίνεται ποτάμι και συνηθίζουμε να το αποκαλούμε «λαό», άλλοτε με τη γνήσια απόδοση του
λόγου κι άλλοτε με τη λαϊκίστικη πατερναλιστική ρητορεία των εξουσιαστών του, έχει ιδιαιτερότητες που καθηλώνουν και συμπεριφορές αντιφατικές που καταπλήσσουν ενίοτε.

Ωστόσο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η λειτουργία του σχετίζεται με μια βασική αρχή, το ότι δρα και απλώνει την ύπαρξή του σε έναν κοινωνικό χώρο καταπίεσης και δοκιμασίας. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η παιδεία και η εκπαίδευση τι έχουν προηγουμένως καταφέρει στα πλαίσια της προσπάθειας που καταβάλλου
Keywords
Τυχαία Θέματα